Ouders denken dat ze zeker weten wat hun kinderen moeten doen en hoe. Gebruikmakend van hun superioriteit, staan ze zichzelf toe hun stem te verheffen tegen het kind, in een poging om met het nalatige kind te redeneren. Deze manier van opvoeden is niet correct, dus elke ouder moet leren zichzelf in elke situatie te beheersen en te proberen nooit tegen het kind te schreeuwen.
In principe is het voor een volwassene onwaardig om te schreeuwen, vooral tegen een baby die zich niet kan verdedigen. Daarom is het erg belangrijk voor de ouder om zichzelf ervan te overtuigen dat hij voor eens en voor altijd stopt met tegen het kind te schreeuwen. Zodra de stem het niveau van een schreeuw bereikt, moet je stoppen en jezelf voorstellen in de plaats van een persoon die de standaard is van terughoudendheid en terughoudendheid, bijvoorbeeld een metropoliet of koningin.
Zodra een volwassene merkt dat hij op het punt staat tegen zijn baby te gaan schreeuwen, kun je je ook voorstellen dat een vreemdeling met dezelfde woorden tegen het kind schreeuwt. In een dergelijke situatie rechtvaardigt elke normale ouder zijn kind of probeert hij de situatie glad te strijken, alleen in dit geval zal de ouder zelf de excuses nodig hebben om zijn eigen huilen te vermijden.
Een ouder kan zich in de plaats van zijn kind een volledig vreemd kind voorstellen dat erg ondeugend is. Het zal gemakkelijk zijn om de schreeuw te vermijden, omdat het niet de bedoeling is om tegen het kind van iemand anders te schreeuwen.
Om niet tegen het kind te schreeuwen, zou je tijdens een woede-uitbarsting kunnen denken dat er gasten in huis zijn. Het is tenslotte ongemakkelijk om voor hen te vloeken, je kunt je ongenoegen aan de baby tonen nadat ze zijn vertrokken, na een tijdje, en dan zullen de emoties kalmeren.
Natuurlijk kan elke volwassene losbreken en tegen zijn kind schreeuwen, maar het is onwaarschijnlijk dat hij daarna een gevoel van trots en voldoening heeft, en het kind wordt niet gehoorzamer van het geschreeuw. Er moet aan worden herinnerd dat kinderen het recht hebben om fouten te maken, het is dwaas om ideaal gedrag van hen te verwachten, dus je moet leren jezelf in bedwang te houden, niet tegen het kind te schreeuwen, maar uitleggen waarom deze of gene actie onaanvaardbaar is.
