De term 'ongelijk huwelijk' wordt steeds vaker gebruikt. Wat wordt beschouwd als een "afwijking van de norm"? En is het zelfs mogelijk om te praten over het bestaan van een ideale leeftijdsverhouding van partners? In dit artikel wil ik proberen het probleem van een groot leeftijdsverschil aan te pakken.
In de afgelopen jaren is de samenleving eindelijk loyaler geworden aan het huwelijk van verschillende leeftijden en is ze gestopt met het ophangen van labels. De bewuste keuze voor een meer volwassen persoon als partner is niet altijd een beslissing om te leven van alles wat klaar is. En omgekeerd - niet het verlangen om de stromende jeugd te behouden en zichzelf te laten gelden. Alles is psychologisch te verklaren.
Opgroeien en ontwikkeling is voor elke persoon puur individueel, verschillende interesses, doelen, ideeën over het leven worden gevormd. En heel vaak komt het er op neer dat het gewoon niet interessant is bij leeftijdsgenoten. Daarom is een langdurig en gelukkig huwelijk niet gebaseerd op dezelfde generatie. Het is veel belangrijker om dezelfde taal te kunnen spreken en in dezelfde richting te kunnen kijken.
In het verleden zijn situaties gebleven waarin jonge meisjes alleen met volwassen mannen trouwden om hun materiële problemen op te lossen. En volwassen mannen kiezen ook jonge metgezellen als echtgenoten, verre van alleen een verlangen om een jong lichaam te hebben. Mensen zijn echt geïnteresseerd en voelen zich op hun gemak bij elkaar. Als een meisje liever naar een goede film kijkt dan naar een feestje in een nachtclub, als een boek lezen een waardevoller tijdverdrijf voor haar is dan dagelijkse boodschappen, als ze graag naar slimme mannen luistert, dan is het heel logisch dat ze zich aangetrokken zal voelen tot een professor van het instituut, en niet aan een collega-dj … Een man in deze relatie zal zich Pygmalion voelen, hij zal zichzelf een ideale vrouw opvoeden.
Externe aantrekkingskracht zal ook een belangrijke plaats innemen in dergelijke relaties. Voor meisjes wordt het beeld van een ideale man altijd gevormd in de kindertijd, dus als ze droomde van een volwassene, groot, sterk en slim, dan zal iedereen gewoon niet in haar gezichtsveld vallen. "Ja, Vovka is een goede kerel, maar hij is te jong." En meisjes worden vroeger volwassen dan jongens. Hij zal haar altijd voor altijd jong zien, de belichaming van een droommeisje, jong en mooi.
In het dagelijks leven zullen deze relaties ook hardnekkiger zijn dan een huwelijk dat is gemaakt door partners van dezelfde leeftijd. Een volwassen man zal voldoende wijsheid en tact hebben om fouten en tekortkomingen op zo'n manier aan te wijzen dat het verlangen ontstaat om beter voor hem te worden, en niet te argumenteren en zijn onschuld te bewijzen.
Elk verhaal is uniek. De wens om iedereen in één maat te passen is fundamenteel verkeerd. Er bestaan huwelijken van verschillende leeftijden die gebaseerd zijn op oprechte en constructieve liefde, en bovendien zijn dat er nu in de meerderheid.
