Als je kijkt naar de erkende Hollywood-schoonheden van de 20e eeuw, is het gemakkelijk te zien dat deze vrouwen een totaal ander uiterlijk hebben. Onder hen zijn er gezwollen blondines met ronde vormen en slanke sierlijke brunettes. Mode is niet constant en het ideaal van het uiterlijk van een vrouw heeft ook aanzienlijke veranderingen ondergaan.
Symmetrie mode
Degenen die in het oude Griekenland geloven dat een mooi meisje een dunne taille of sierlijke enkels zou moeten hebben, zouden van gedachten moeten veranderen. Hier genoten symmetrische jonge dames populariteit bij mannen. De Grieken hadden een canon van Polycletus, waarin duidelijk stond dat het lichaam op acht koppen moest passen, evenals andere verhoudingen die nog steeds worden gebruikt bij het onderwijzen van tekenen.
Later werd hetzelfde idee ontwikkeld door Leonardo da Vinci, waarbij hij berekende dat de afstand van de kin tot de neus gelijk zou moeten zijn aan de hoogte van het oor en de afstand van de haarlijn tot de wenkbrauwen. Het was onmogelijk om met wiskunde te argumenteren, en geen uiterlijke kenmerken veranderden in hoogtepunten, maar bleven tekortkomingen. Met de komst van het christendom veranderden de ideeën over de ideale figuur. Als in een weldoorvoed en welvarend Griekenland de aandacht van mannen werd getrokken door matig goed gevoede vrouwen met elastische borsten en een kleine smakelijke buik, dan is het middeleeuwse ideaal een plat en mager meisje, wiens uiterlijk geen lust opwekte in eervolle echtgenoten.
Als we het da Vinci-systeem toepassen op moderne acteurs, blijkt Meg Rijn het aantrekkelijkst te zijn, maar Greta Garbo blijft achter.
Hoe groter hoe beter
In de 15e eeuw liep niemand anders achter meisjes aan met een liniaal, maar de mode voor zwaarlijvige vrouwen kwam. Zoals de macho van die tijd graag raasde, moet een echte vrouw een stevige lichaamsbouw, brede schouders, gespierde onderarmen en sterke benen hebben. Nu is het boerenideaal in zwang. De reden voor deze veranderingen was een verandering in de Europese keuken: er verschenen veel vette en zoete gerechten in en mooie dames begonnen aan te komen.
Renaissance-schilderijen zijn rijk aan prachtige dames, die destijds als de aantrekkelijkste werden beschouwd.
De natuurlijkheid van de revolutie
Na de Franse Revolutie werd het gewoon gevaarlijk om een gezwollen jongedame te zijn in een jurk met meerdere lagen en met een gepoederd gezicht. En er was geen manier om de huid te poederen, hoge kapsels te creëren en dure outfits te naaien. De mode voor Gothic, romantiek en geldgebrek creëerde een ander ideaal: een mager, bleek meisje met donkere kringen onder haar ogen, bloedrode lippen en een volume Byron in haar handen.
Terug naar af
Nadat Europa zich had hersteld van de revoluties en de bourgeoisie de nieuwe aristocratie werd, begon alles weer normaal te worden. Mooie vrouwelijke gezichten, netjes getekende ogen, kapsels die op knoppen lijken, elegante en matig uitdagende outfits zijn weer populair geworden. De 20e eeuw was echter een tijd van snelle veranderingen voor de mode. Emancipatie, oorlogen en daaropvolgende periodes van welvaart dicteerden dat vrouwen mager en mobiel werden, vervolgens breedgeschouderde en atletische vriendinnen voor mannen, of fragiele bloemen in nieuwe strikjurken.
Het schoonheidsideaal is de som van de sociale eisen die de samenleving aan een vrouw stelt. En de 21e eeuw, niet minder snel dan de 20e, zal zeker meer dan eens oude trends aanwakkeren en iets nieuws brengen.
