De geschiedenis van huishoudelijke bijnamen gaat honderden en duizenden jaren terug. In de oudheid gaven ouders bijnamen aan kinderen om hen te beschermen tegen boze geesten, om ze op de een of andere manier te onderscheiden van de rest van de kinderen. Huisbijnamen, of familienamen, creëren nu een speciale sfeer van intimiteit, benadrukken de warmte van gevoelens die familieleden voor elkaar hebben. Ze kunnen ook het spelelement in relaties benadrukken, er een speelse, vriendelijke toets aan geven.
instructies:
Stap 1
De oorsprong van de huisnaam kan worden geassocieerd met de gelijkenis van een familielid met een dier, de held van een film, sprookje of boek, evenals met de eigenaardigheden van zijn uiterlijk (bijvoorbeeld een kind met dik blond haar in de familie kan paardenbloem worden genoemd, eigenaren van rood haar worden vaak Ryzhiks genoemd door hun familieleden). Er zijn bijnamen-vergelijkingen met insecten (een mobiele baby wordt soms Ant of Tarakashka genoemd, familieleden kunnen liefkozend een vrouw noemen die dol is op huishoudelijke taken), "culinaire" bijnamen (Bun, Pie, Sweetie).
Stap 2
Vaak is de basis van een bijnaam een heldere karaktereigenschap, persoonlijke kwaliteit, een eigenschap van temperament en gedrag. De rol in het gezin, de manier om relaties met familieleden op te bouwen - alles kan de basis worden voor een familiebijnaam. Huisnamen die aan baby's worden gegeven, weerspiegelen vaak de houding van de ouders tegenover hen in grotere mate dan de eigenaardigheden van het kind - ze drukken liefde, tederheid en genegenheid uit (Masik, Hare). De bijnamen die door echtgenoten aan elkaar worden gegeven (Zolottsa, Kitty, Baby) kunnen ook aan dit principe voldoen.
Stap 3
Huishoudelijke bijnamen kunnen worden gevormd uit de persoonlijke naam van een familielid - bijnamen worden bijvoorbeeld vaak bijnamen van kinderen die op jonge leeftijd door hen worden uitgesproken in een grappige of vervormde vorm (bijvoorbeeld "Oyka" in plaats van "Olga"). Soms is de bijnaam gebaseerd op de verkleinvorm van de naam, een aangepaste versie van de achternaam of een ironisch respectvol adres bij naam en patroniem, een woord dat rijmt op een persoonlijke naam ("Vovka-Morkovka").
Stap 4
In de regel hebben huishoudelijke bijnamen geen negatieve connotatie, hun doel is niet om de vervoerder te beledigen of te vernederen, maar om hem te onderscheiden van familieleden, om de houding van zijn naasten uit te drukken. Een bijnaam kan ironisch of speels zijn, maar met behoud van gezonde relaties in het gezin, blijft deze ironie zacht, zonder een zweem van minachting of spot.
Stap 5
Familiebijnamen gaan zelden verder dan de grenzen van het gezin; ze zijn niet bedoeld voor gebruik in vriendelijke bedrijven of in een werkteam, en nog meer onder onbekende mensen.
Stap 6
Huisnamen zijn niet statisch, ze worden niet altijd voor het leven gegeven en veranderen vaak als een kind opgroeit of als er veranderingen optreden bij een volwassen persoon.
