Kinderen zijn anders: sociaal en bescheiden, mobiel en rustig, spraakzaam en niet zo veel. Leren gaat voor sommigen gemakkelijk, voor anderen met een kraakje, voor anderen is het helemaal niet mogelijk om klasgenoten in te halen. En vaak is het geen kwestie van intelligentie. Veel hangt af van de kenmerken van het karakter en het gedrag van het kind.
Afwijkingen in het gedrag van het kind beïnvloeden onvrijwillig zijn communicatie met leeftijdsgenoten, zijn studie en karaktervorming. Kinderen met complex gedrag hebben het moeilijk in de samenleving. Bovendien begrijpen velen dit en hebben ze er in de eerste plaats zelf last van. Ze kunnen hun problemen niet alleen aan, daarom is het de taak van een volwassene om ze te identificeren en te helpen ze op te lossen.
Agressieve kinderen hebben meer kans om outcasts te worden onder hun klasgenoten. Hoewel ze door hun acties misschien proberen wortel te schieten in de samenleving. Het is belangrijk om de reden voor het agressieve gedrag hier te begrijpen. Als dit afwijkingen in de mentale ontwikkeling zijn, is een specialistisch consult noodzakelijk, evenals aansluitend werk met het kind.
Als achter de agressie alleen een verlangen zit om zichzelf te laten gelden, dan is het noodzakelijk om het kind te leren anderen te respecteren. Niet om uit de handen van een ander te grijpen wat hij nodig heeft, maar om te vragen; niet van de weg afduwen, maar voorzichtig rondgaan. Het moet worden uitgelegd hoe te communiceren, leren hoe om te gaan met emoties. Het zou leuk zijn om een tijdje te proberen om je met je kind te gedragen zoals hij anderen behandelt. Eerst veroorzaakt het verbazing, dan ontevredenheid, en pas in de laatste plaats komt begrip en bewustzijn van hun fouten.
Het komt voor dat agressief gedrag niets meer is dan een voorbeeld uit de familie. Daarom moeten ouders vaak naar zichzelf kijken of ze zich schuldig maken aan dergelijk gedrag. En het is volkomen onaanvaardbaar om een kind fysiek te straffen voor agressie. Dit genereert nieuwe uitbarstingen van negativiteit, verergert de situatie. Bovendien ontneemt het de laatste kans om het kind met behulp van woorden te bereiken.
Kinderen die liegen zijn niet blij met zichzelf. Aanvankelijk komen leugens als verlossing. Dat wil zeggen, het kind, dat bang is voor de gevolgen van wat hij heeft gedaan, vertelt niet de waarheid. Natuurlijk werkt dit en begint het regelmatig te worden beoefend. Maar na verloop van tijd zijn leugens zo stevig verankerd in het dagelijks leven dat het kind zelf niet meer begrijpt waar de waarheid is en waar de fictie is. Hier ligt het echte probleem. Het kan worden opgelost als het kind begrijpt dat gebeurtenissen zich mogelijk niet volgens zijn scenario ontwikkelen. Het is noodzakelijk hem duidelijk te maken dat de waarheid, wat die ook moge zijn, niet noodzakelijkerwijs gestraft zal worden. Laat hem begrijpen dat zijn angsten verkeerd zijn en dat zijn ouders klaar staan om hem in elke situatie te steunen.
De verlegenheid van een kind kan een echt probleem zijn voor hem en voor de mensen om hem heen. Hier kun je niet verder mee, het kind in voor hem lastige situaties slepen. Je kunt op deze manier niet van verlegenheid afkomen, maar je kunt de situatie wel verergeren. Het enige is dat het kind zich vanwege zijn pathologische bescheidenheid niet aan zijn plichten mag onttrekken. Hij moet weten dat niemand zijn werk voor hem zal doen.
Je kunt van verlegenheid afkomen door erachter te komen waarom het kind verlegen is, hoe je zijn communicatie met mensen comfortabeler kunt maken. Je moet erachter komen waar het kind zich zorgen over maakt. Je moet voorzichtig handelen en stap voor stap van verlegenheid afkomen.
De hysterie van een kind is een vrij veel voorkomend probleem waardoor ouders hun kalmte verliezen. De essentie van een voortschrijdende hysterie is om te krijgen wat je wilt. Ouders schamen zich voor het gedrag van het kind en velen geven er de voorkeur aan om aan de eis van de schurk te voldoen. Het doel is bereikt en de methode wordt overgenomen. Totdat volwassenen stoppen met het zich overgeven aan een hysterisch kind, zal dit gedrag niet stoppen.
De enige zekere manier is om de driftbui te negeren. Over het algemeen. Het maakt niet uit of het kind op de grond ligt of in een plas, met zijn hoofd tegen een muur bonkt of alleen maar piept. Je kunt je omdraaien en weggaan om je eigen irritatie niet te voeden. Zodra het kind beseft dat hij met deze methode niet zal bereiken wat hij wil, zal de hysterie verdwijnen. Trouwens, we hebben het hier niet alleen over kleuters. Ook adolescenten zondigen met dit gedrag.
Fidget-kinderen zijn erg onzeker. Al hun drukte en mobiliteit is erop gericht om zoveel mogelijk aandacht op zichzelf te vestigen. Ze moeten opnieuw worden gecontroleerd, aangemoedigd en geprezen. Zulke kinderen moeten doorzettingsvermogen worden aangeleerd en zelfstandig met hun werk om kunnen gaan. De eerste successen zullen het kind tot verdere daden inspireren. Zodra er zelfvertrouwen bijkomt, groeit het kind over zijn pietluttigheid heen.
Brawlers en "niet-luisteraars" hebben geen riem nodig, zoals velen denken. Ze missen ook zelfvertrouwen en zelfdiscipline. Zulke kinderen moeten respect voor zichzelf bijbrengen, door het respect van anderen. Het moet hen duidelijk worden gemaakt dat eenzaamheid en nutteloosheid precies het lot zijn van degenen die vechten.
Op een of ander moment moet elk kind zijn acties corrigeren en gedrag kan altijd worden gecorrigeerd. Het belangrijkste is om ongewenste acties op tijd op te merken en buitensporig autoritarisme uit te sluiten bij het corrigeren ervan.
