Tot op zekere hoogte hebben alle ouders te maken met kinderachtige driftbuien. Voor sommigen is het gedrag van dit kind een eenmalig incident, terwijl het voor anderen een constant probleem is. Het is belangrijk om de mechanismen van het optreden ervan te begrijpen en de methoden om er het meest effectief mee om te gaan. Vaak worden aanbevelingen aan ouders met betrekking tot kinderachtige driftbuien gereduceerd tot een eenvoudig advies "niet opletten". Maar in de praktijk is alles veel ingewikkelder.
De driftbui van kinderen is een sterke emotionele uitbarsting, vergezeld van schreeuwen, huilen, veel kinderen werpen zich op de grond, bonzen met hun handen en voeten en krommen in hun rug. Ouders in een dergelijke situatie zijn vaak de weg kwijt en weten niet hoe ze zich correct moeten gedragen. In deze toestand kan de baby zichzelf en zijn emoties niet beheersen. De redenen voor de hysterie van een kind zijn verschillend: het kind kreeg niet de gewenste, de sterkste stoornis door een of andere mislukking, enz. Van de aanbevelingen voor ouders is de meest voorkomende om geen aandacht te schenken aan de driftbui van het kind. In werkelijkheid is alles niet zo eenvoudig.
Inderdaad: het is een slecht idee om de baby te geven wat hij emotioneel zo eist. Als hij door hysterie krijgt wat hij wil, zal hij zich dit gedrag herinneren als een van de manieren om zijn doel te bereiken. Hierdoor zal het kind vaker hysterisch zijn. Wanneer een driftbui optreedt, moet de ouder al zijn kracht verzamelen om kalm te blijven. Eigen woede ontstaat in dergelijke situaties heel natuurlijk, maar helpt het kind helemaal niet.
Als de baby iets met tranen probeert te bereiken, laat hem dan met rust. Hoe minder toeschouwers, hoe sneller hij tot rust komt. Het helpt ook om de omgeving te veranderen: de winkel verlaten, naar een andere kamer gaan, enz.
Zelfs als de reden al ophoudt te bestaan (het gezin verliet de winkel waar het kind iets wilde kopen), is het kind niet in staat om zelf emotionele stress te verlichten. Het komt voor dat de hysterie van een kind optreedt in situaties waarin een klein persoon erg overstuur raakt over iets: het speelgoed begrijpt het niet, het is onmogelijk om de piramide te plaatsen zoals je wilt. Het is de taak van de ouder om het kind te helpen kalmeren. Drinken, wassen met koud water, vasthouden, bijvoorbeeld niet laten trillen. Elke moeder weet wat haar kind precies helpt om sneller weer normaal te worden.
Het kind moet de emoties doorleven, ze eruit gooien, maar niet te lang. Als de driftbui van een kind aanhoudt, is zijn zenuwstelsel uitgeput, de psyche van de baby valt in een vicieuze cirkel: hoe meer het kind huilt, hoe moeilijker het is om te stoppen. Het advies van een psycholoog komt erop neer dat het niet nodig is om meteen te kalmeren om te kalmeren, maar het is ook niet de moeite waard om het stoppen van kinderachtige driftbuien uit te stellen.
Het kind moet begrijpen dat zijn moeder op dit moment niet ophield met van hem te houden, dat ze bestand is tegen de intensiteit van emoties. Dan zal hij zelf geleidelijk leren ze te doorstaan, op een meer adequate manier ermee om te gaan. Als een ouder, in een situatie van kinderlijke driftbui, zijn irritatie en woede eruit gooit, helpt dat de baby helemaal niet.
Over het algemeen komen aanbevelingen voor ouders die vaak met kinderachtige driftbuien worden geconfronteerd, neer op 3 hoofdpunten: niet meegaan met de manipulatie van het kind, het aantal kijkers verminderen en helpen kalmeren.
