Het scheidingsproces is erg pijnlijk, niet alleen voor volwassenen, maar ook voor kinderen. De ongevormde psyche van een kind kan vaak gewoon niet begrijpen en accepteren waarom mama en papa gescheiden zullen leven. En hoe te begrijpen aan de hand van welke criteria de volwassenen zullen kiezen bij wie het kind zal blijven. De complexiteit van deze oplossing is overweldigend. Dit is een hele opgave voor zowel volwassenen als peuters. En hier moet je dit probleem vakkundig benaderen, zonder onnodige driftbuien en principes, om een compromis te vinden waarmee het kind de hele situatie kan uitleggen in een vorm die voor hem begrijpelijk is.
Dus de belangrijkste onderwerpen die u moet begrijpen en aan de baby kunt uitleggen:
1. Bij wie gaat het kind wonen, bij de vader of moeder? U moet eerst onderling beslissen, tot een wederzijds akkoord komen en pas daarna de baby hierover informeren. Het is niet nodig om het kind te vertellen dat papa (mama) slecht is, dat hij (zij) ons in de steek laat en niet liefheeft.
2. Wanneer, hoe lang en welke rechten heeft een ouder die niet bij het kind gaat wonen? Nogmaals, deze vragen zijn volwassenen, ze worden ook onderling besproken en het kind moet verteld worden dat hij papa (mama) kan zien wanneer hij wil en zoveel als hij nodig heeft. Het zou leuk zijn om het kind te laden met secties, cirkels en dergelijke, zodat hij zo min mogelijk tijd heeft om na te denken over problemen van volwassenen.
Het is niet nodig om de toch al stressvolle toestand van het kind te verergeren door onnodige verduidelijking van de relatie met hem. Het kind is al beroofd van een normale opvoeding en een gewone manier van leven. De gevolgen zijn nog steeds niet te vermijden. Daarom is het de moeite waard om het risico op traumatisering van de psyche van het kind zoveel mogelijk te beperken.
Een van de allereerste spanningen die een kind ervaart na een scheiding, is hoe zich opnieuw aan te passen in een nieuw leven. Meisjes hebben de neiging zich terug te trekken en jongens oncontroleerbaar. Natuurlijk zijn er diepere vormen van stress die naar voren zullen komen in het volwassen leven van een kind, zoals of het de moeite waard is om lief te hebben, of er trouw is, en waarom een gezin stichten.
Vaak geven kinderen zichzelf de schuld van de scheiding van hun ouders, worden de kleintjes wispelturig en ontwikkelen de ouderen zelfs slechte gewoonten. Het is absoluut noodzakelijk om het kind met aandacht en zorg te omringen, met hem te praten en ervoor te zorgen dat ontmoetingen met de overleden ouder zo frequent mogelijk zijn.
Natuurlijk moet worden toegegeven dat in sommige situaties echtscheiding voor zowel ouders als kinderen noodzakelijk is. Soms blijkt dat het voor een kind prettiger en gemakkelijker is om in vrede met één ouder te leven dan in een compleet gezin, waar spanningen en schandalen heersen.
