Een bevalling is zelden pijnloos, het gaat altijd gepaard met lijden. Sommige vrouwen, die tijdens de eerste geboorte hebben geleden, wachten met afschuw op de tweede. Maar in de meeste gevallen is angst tevergeefs.
Over het algemeen kunnen we zeggen dat praten over het vreselijke lijden dat vrouwen tijdens de bevalling zouden moeten ervaren, sterk overdreven is. De mate van lijden is recht evenredig met de mate van complicatie van de bevalling. Als de bevalling goed gaat, is de pijn best draaglijk.
Complicaties die het lijden van een vrouw vergroten, kunnen zowel bij de eerste geboorte als bij herhaalde bevallingen optreden. Als zowel die als andere bevallingen zonder complicaties verlopen, blijkt een herhaalde bevalling in de meeste gevallen minder moeilijk dan de eerste. Hier zijn twee soorten redenen voor: fysiologische en psychologische.
Fysiologische oorzaken
Bij een primiparous vrouw is de baarmoederhals vrij strak "verzegeld" vóór het begin van de weeën - het is tenslotte nooit geopend, daarom kost het openen ervan aanzienlijke inspanning en tijd. In de multiparous spier is de baarmoederhals al een keer uitgerekt, dus het kost veel minder moeite en tijd om te openen. Hierdoor is de periode van weeën - het langste deel van het arbeidsproces - korter bij de tweede geboorte, in primiparas duren ze 10-12 uur, in multiparous - 8-10.
Gemakkelijker in multiparous en verdrijving van de foetus (duwende fase). Misschien wel het meest pijnlijke moment van de bevalling is de divergentie van de bekkenbeenderen tijdens de uitbarsting van het foetale hoofd. In de meeste gevallen wordt het bekken van de vrouw niet hetzelfde na de eerste geboorte. Dit kan de vrouw van streek maken, wat een verandering in figuur veroorzaakt, maar bij herhaalde bevalling vermindert het haar lijden aanzienlijk.
psychologische redenen
De mate van pijnsensatie wordt grotendeels bepaald door de psychologische, emotionele toestand van een persoon. Angstgevoelens vergroten de pijn enorm. Een bang persoon, ervan overtuigd dat 'het nu pijn zal doen', is in staat pijn te voelen, zelfs als er geen echte reden voor de pijn is, dit is in talloze experimenten bewezen.
De angst die een primipare vrouw kan ervaren, is in veel opzichten een angst voor het onbekende, verergerd door gesprekken over het lijden van vrouwen tijdens de bevalling, die ze waarschijnlijk heeft gehoord. Vaak wordt de zaak verergerd door de aanwezigheid in haar directe omgeving van mensen (meestal vrouwen) die het leuk vinden om 'enge verhalen' over de bevalling te vertellen in het bijzijn van zwangere vrouwen. Kritisch denken tijdens de zwangerschap kan worden verminderd, en dergelijke gesprekken zorgen ervoor dat een vrouw bang wordt voor de bevalling.
Bij herhaalde bevallingen is er geen angst meer voor het onbekende: de vrouw leerde in de praktijk hoe de bevalling verloopt, realiseerde zich dat het niet zo erg was als haar werd verteld, daarom zouden de pijnsensaties niet intensiveren. Toegegeven, het tegenovergestelde effect is hier mogelijk als de eerste geboorte gecompliceerd was. Zo'n vrouw heeft de juiste psychologische voorbereiding nodig, mogelijk met de deelname van een specialist.
