Wanneer een nieuwe persoon wordt geboren, wordt het spectrum van zijn emoties elke dag helderder en diverser. Hij kan zich verheugen, bang zijn, plezier voelen, van streek en boos zijn in de eerste weken na de geboorte.
Emoties zijn divers, maar de reactie erop is hetzelfde. Een kind is kalm als hij overal blij mee is en huilt als hij negatieve emoties ervaart. En met dit alles kunnen de ouders het goed aan. Maar als de baby ouder wordt, heeft hij meer uitingen van emoties. Laten we tussen al deze diversiteit woede eens onderscheiden.
Het is de woede van het kind die liefhebbende vaders tot waanzin drijft en moeders tot wanhoop. Een klein kind is niet in staat zijn gevoelens te beheersen en ermee om te gaan, en reageert daarom zeer scherp op elk "onrecht". De vormen van uiting van woede kunnen heel verschillend zijn: een kind kan schreeuwen en huilen, met voorwerpen gooien, op de grond rollen, de dader slaan of bijten. Meestal reageert het kind zo dat het niet krijgt wat het wil. Achter dit alles kan zitten: een crisis van 3 jaar, een scheiding van ouders, het vertrek van een moeder voor zaken, het begin van een bezoek aan de kleuterschool, het verschijnen van een jongere broer, zich onwel voelen - in het algemeen, alles.
Wat moeten ouders hiermee?
Laten we eerst de verantwoordelijkheid nemen voor onze relatie met ons kind. We zijn tenslotte volwassenen en we hebben het over onze kinderen. De manier waarop ouders omgaan met de gevoelens van het kind, inclusief woede, beïnvloedt zijn zelfperceptie, zijn houding ten opzichte van de wereld en dierbaren. Dit zal onvermijdelijk van invloed zijn op hoe uw baby in de toekomst relaties zal opbouwen en met moeilijkheden zal omgaan.
Ten tweede, onthoud dat het oké is om boos te zijn. Iemand die niet weet hoe hij zijn woede moet tonen, kan zichzelf niet verdedigen, hij richt alle agressie naar binnen en vernietigt daarmee zichzelf en zijn gezondheid.
