Woede is een bekend en veel voorkomend iets. Het is onwaarschijnlijk dat je ergens een peuter kunt vinden die nog nooit zijn woede of irritatie heeft getoond. Woede die gepaard gaat met agressief gedrag manifesteert zich al heel vroeg, op twee of driejarige leeftijd kan een kind bijten, duwen, proberen te schoppen, andermans speelgoed kapot maken, andere kinderen vernederen, plagen en bespotten. Kinderen tonen woede als reactie op een conflict, het ontnemen van iets, een poging om zijn wereld en orde binnen te dringen, op hoge, vanuit hun oogpunt, eisen. Heel vaak gaat woede gepaard met jaloezie, wrok en afgunst, zorgen over de onmogelijkheid om hier en nu verlangens te vervullen. De woede van kinderen komt direct naar voren, heeft een snel verloop en een moeilijke beheersing, waardoor ouders en kinderen zelf nogal eens op het verkeerde been worden gezet.
Acties van ouders
Na woede-uitbarstingen hebben kinderen hulp nodig om volledige zelfbeheersing te krijgen.
Als de baby al een woedeaanval heeft gehad, moeten de ouders kalm blijven. Zelfs na de meest gewelddadige woede-uitbarstingen worden kinderen snel ontslagen en vergeten ze hun woede.
Nadat de situatie is gebeurd, zelfs met kleine kinderen, kunt u praten over wat er is gebeurd, hoe en waarom. We kunnen zeggen dat het gebruikelijk is dat iedereen boos is, maar de methode die hij gebruikte kan niet acceptabel zijn, bijvoorbeeld: "Je broer nam je blokjes en je brak zijn structuur uit woede. Heeft het je op een of andere manier geholpen?"
Een kind moet weten hoe zijn ouders met woede omgaan
Zelfs de meest voorzichtige mensen kunnen hun kalmte verliezen. Als het daar al is gebeurd dat een van de ouders woedend is, kan hij beter met pensioen gaan en zichzelf wat tijd gunnen om te kalmeren. Terugkerend naar de baby, moeten we proberen hem alles uit te leggen wat er is gebeurd. En vooral, geef toe dat deze manier om gevoelens te uiten erg slecht is en bied je excuses aan aan iedereen, waardoor je een voorbeeld voor jezelf bent.
Waarom vinden woedeaanvallen plaats?
Het fenomeen stijfheid bij kinderen komt vrij vaak voor. Agressie manifesteert zich het vaakst in de relaties van kinderen. Bijna elk kind komt verschillende vormen van stijfheid tegen op een kleuterschool, school of tuin. Vraag waarom deze kleine engelachtige wezens zo wreed kunnen zijn?
In feite heeft taaiheid veel wortels. Van genetisch, sociaal en economisch tot fysiologisch. Een van de redenen kan televisie zijn, de relatie tussen ouders, maar de reden kan nooit het een of het ander zijn.
