De overgang van kindertijd naar adolescentie gaat gepaard met enige afstand tot de ouders. Dit is een natuurlijk proces dat scheiding wordt genoemd. Het kind begint vorm te krijgen als persoon, verwerft individualiteit en een gevoel van zijn eigen 'ik'. Dit gaat vaak gepaard met conflicten en psychische problemen in het gezin.
instructies:
Stap 1
Ouders moeten klaar zijn om een tiener onafhankelijk te laten worden, moeten hun kind op alle mogelijke manieren ondersteunen en helpen. Volwassenen zijn niet altijd klaar om deze veranderingen te accepteren en te begrijpen. De tiener begint vragen te stellen: "Waarom ben ik?", "Wie ben ik?" Hij begrijpt dat de uitgang naar de wereld van volwassenen moet worden uitgevoerd door een meer bepaalde persoon dan "het kind van zijn ouders".
Stap 2
De tiener zou verschillende nieuwe rollen moeten proberen, verschillende gedragsmodellen. Dit moet in de samenleving gebeuren, het gezin verlaten. Maar het kind moet er vast van overtuigd zijn dat de ouders hem een betrouwbare opvoeding en bescherming bieden. Dat wil zeggen, nadat een tiener een rol heeft uitgeprobeerd en gefaald heeft, kan hij terugkomen en herstellen om iets nieuws voor zichzelf te vinden.
Stap 3
Het blijkt dat een sterk gezond gezin het kind meer kansen op zelfstandigheid geeft. Als een tiener rollen speelt die voor hem ongebruikelijk zijn binnen het gezin, zal het moeilijker zijn om van de afhankelijkheid van zijn ouders af te komen. De kinderoppas, de kinderbemiddelaar, de kinderopvoeder kunnen het gezin niet zo gemakkelijk verlaten, in dit geval zal het beginnen in te storten.
Stap 4
Ouders kunnen onbewust beginnen een tiener te chanteren door hun ziektes te verergeren, zinnen "niemand heeft je daar nodig", "niemand zal zoveel van je houden als wij", "je kunt niet overleven in een wrede wereld." Deze woorden voorkomen dat een volwassene emotionele afhankelijkheid van ouders kwijtraakt, hij zal geen volwaardig gezin kunnen stichten met zijn uitverkorene.
Stap 5
Als de scheiding slaagt, en dit is een grote verdienste van mama en papa, leidt emotionele scheiding tot communicatie op gelijke voet. Een tiener neemt als een volwaardig persoon deel aan gesprekken en familieaangelegenheden, hij is opener en openhartiger, hij weet zeker dat hij op elk moment om hulp kan vragen.
Stap 6
Als je tekenen van angst voor de buitenwereld opmerkt, sterk afhankelijk bent van de mening van je ouders, zwijg dan niet, bespreek dit probleem met je familie. Leg aan uw naasten en naasten uit dat u heel dankbaar bent voor de zorg, maar dat u op zichzelf moet gaan wonen. Maak op geen enkele manier claims of geef je ouders de schuld. Denk na over uw woorden om de mogelijkheid uit te sluiten dat u iemand pijn doet.
Stap 7
Zorg ervoor dat u praat over uw liefde voor mama en papa, over uw hoop op hun hulp en steun, over uw wens om hun advies te aanvaarden. De scheiding van een reeds volwassen kind van zijn ouders betekent immers helemaal niet dat hun relatie wordt beëindigd en sluit de mogelijkheid van wederzijdse bijstand niet uit.
