Kinderen spelen niet altijd vreedzaam en rustig met elkaar. Vaak maken ze onderling ruzie, "noemen uit", en er kan een gevecht uitbreken. Maar dit zijn tekenen van een fenomeen als natuurlijke agressie bij kinderen. Het is anders wanneer een kind buitengewoon agressief is, wanneer hij met geen van zijn leeftijdsgenoten kan opschieten en er bijna dagelijks ruzies plaatsvinden. Dan moet je uitzoeken waar de bronnen van agressie liggen.
De agressiviteit van kinderen is een manifestatie van emoties van woede, woede, woede. Om met agressie van kinderen om te gaan, moet je begrijpen waarom deze gevoelens in de ziel van het kind opkomen. Meestal zijn de wortels verborgen in het gedrag van volwassenen. Deze kunnen zijn: • de onverschilligheid van de ouders voor het kind of een constante negatieve beoordeling van zijn daden; • strenge bestraffing van het kind voor zijn wandaden, voortdurend toegepast in het gezin, en zowel fysieke als psychologische straffen kunnen tot dezelfde resultaten leiden; mensen en dieren. In de strijd tegen agressie in de kindertijd, leer de uiterlijke tekenen ervan te herkennen. De boze peuter balt zijn vuisten, zijn gezicht krijgt een felle uitdrukking, zijn hele lichaam spant zich. Als je deze tekenen bij je kind ziet, probeer dan zijn negatieve emoties op een vreedzame manier te brengen. Bied bijvoorbeeld aan om alle klachten tegen de dader in een lege ruimte uit te schreeuwen; laat hem een gestoffeerd meubelstuk of een kussen verslaan; schrijf op een stuk papier alle beledigende woorden die hij wil zeggen, en scheur dan dit stuk papier. Een klein kind kan worden gevraagd om zijn woede op papier te zetten, zodat het op papier blijft. Voor kinderen die vatbaar zijn voor agressie, moet u voorwaarden creëren die meer fysieke activiteit vereisen: schrijf u in voor een sportafdeling of creëer thuis een sporthoek. Lichamelijke activiteit draagt bij aan het vrijkomen van adrenaline, maar deze vrijlating zal niemand schaden. Rangespelletjes regelen met het kind: de jongens spelen enthousiast "oorlog" en bewijzen hun kracht en moed aan een denkbeeldige vijand (in dit geval jij). Van tijd tot tijd moet je van rol wisselen, zodat het kind de kans krijgt, omdat het in de rol van slachtoffer is geweest, om te beseffen hoe onaangenaam de uitingen van agressie zijn. Het belangrijkste is om niet onverschillig te staan tegenover het leven van je baby, want vaak is de agressie van kinderen een manier om de aandacht op jezelf te vestigen. Wees geïnteresseerd in kinderverhalen, haast je niet om je kind uit te schelden en te straffen voor de minste overtreding. Omgekeerd: prijs alle, hoe kleine, prestaties op welk gebied dan ook. Zware straffen zijn nooit goed geweest voor iemand; als het kind niet agressief wordt, zal angst zich in zijn ziel nestelen. En voor de harmonieuze ontwikkeling van een persoonlijkheid zijn begrip, sympathie en hulpvaardigheid van ouders erg belangrijk. De belangrijkste methode om agressie te bestrijden is het persoonlijke voorbeeld. Als er in het gezin harde, autoritaire relaties heersen, is het bijna onmogelijk om agressie van kinderen te overwinnen.
