Op de leeftijd van 3-4 jaar is de meest voorkomende angst bij kinderen de angst voor het donker. Het kind is bang om alleen te zijn in een donkere kamer, hij is bang voor donkere hoeken en nissen. Soms kan de baby niet eens uitleggen waarom hij bang is. Zorgzame ouders zouden hem moeten helpen om met dit probleem om te gaan.
Angsten bij kinderen beginnen te verschijnen met de verbetering van het werk van de delen van de hersenen. Gaandeweg worden nieuwe gebieden geactiveerd en in het werk opgenomen, het kind leert fantaseren, zijn verbeeldingskracht ontwikkelt zich. Maar de baby is bang voor de ruimte die hij niet kan beheersen, en de duisternis hindert hem hierin. Hij begint angsten voor zichzelf uit te vinden, die op de loer liggen in donkere hoeken en onverlichte ruimtes, omdat ze verschillende gevaren kunnen bevatten. Om de angst van het kind te begrijpen, is het noodzakelijk om de gezinssituatie te bestuderen, het gedrag van volwassenen en hun houding ten opzichte van het kind te analyseren. Soms komt het voor dat angst een scherm is waarachter je baby hele andere gevoelens verbergt. Bijvoorbeeld jaloezie. Als je oudste zoon bang wordt in het donker na de geboorte van je tweede kind, let er dan op of je hem voldoende tijd geeft. Misschien laat je door voor een jongere te zorgen de oudere vaak met rust. En het kind, dat voorheen gewend was aan meer zorg, blijft nu vaak alleen. Hij ontwikkelt een gevoel van jaloezie. En de baby, om je aandacht te trekken, drukt op deze manier onbewust zijn protest uit. Hij heeft een gevoel van angst in het donker, zodat zijn ouders meer aandacht aan hem besteden. Als je het gedrag van het kind nader bekijkt, zul je zeker begrijpen waarom de angst is ontstaan. En soms kan de angst in het donker juist een protest zijn tegen de overdreven aandacht van volwassenen die de angst niet eens toestaan. kind om op eigen benen te staan. Uiterlijk lijkt de baby hierbij te berusten. Maar met betrekking tot de donkere kamer toont ze een ongelooflijke vasthoudendheid. En het zal nooit binnenkomen voordat het licht in de kamer is ingeschakeld. Het ziet er heel echt uit, zeggen ze, hij kan deze angst niet overwinnen en er is niets aan te doen. Maar als je de baby gewoon een beetje vrijheid geeft, afstand neemt van verhoogde zorg, dan zal de angst voor het donker vanzelf verdwijnen. Natuurlijk is het niet gemakkelijk om te begrijpen wat de oorzaak is van de angst voor het donker bij een kind. Maar je moet het uitzoeken. Als dit uw eigen misrekeningen zijn, moet u onmiddellijk uw gedragstactieken veranderen. Dan zal het in de toekomst mogelijk zijn om andere botsingen en scherpe hoeken in de relatie met het kind te vermijden. Als dit interne klemmen van de baby zijn die verband houden met de ontwikkeling en activering van fantasie en verbeelding, dan is het noodzakelijk om het ontwikkelen van games met elementen van het bestrijden van angsten in het communicatieproces op te nemen of hulp te zoeken bij een specialist.
