Zoals de praktijk laat zien, worden de meeste menselijke complexen, problemen met het gevoel van eigenwaarde en andere onaangename dingen in de kindertijd gelegd. Iedereen lijkt dit te weten. Maar niet iedereen denkt dat het niet iemand daar is, maar onze ouders die al deze problemen in hun hoofd stoppen. Nee, natuurlijk krijgen we bepaalde dingen als we communiceren met leeftijdsgenoten en andere mensen. Maar juist door de inspanningen van de ouders verschijnen de basishoudingen in het hoofd.
Laten we een paar voorbeelden bekijken. We lopen rustig door de straat en zien een jonge moeder tegen het kind schreeuwen. Schreeuwt eng, spettert met speeksel. Wat deed het kind? Hij struikelde en maakte zijn broek vuil. Dat wil zeggen, u begrijpt dat het probleem minimaal is. Maar mijn moeder denkt van niet. Ze schreeuwt zoiets als dit: "je verknoeit altijd alles", "normale kinderen gedragen zich niet zo", enzovoort. Denk er over na. In haar woorden legde ze het volgende in het fragiele brein: "er zijn normale mensen, en daar ben ik, een abnormale". Alles, het kind heeft een complex!
Maar het kan wel eens anders uitpakken. Een andere moeder houdt van haar kind en beschermt het. Ze staat met hem in de rij. En hij schopt de persoon die voor hem staat uit verveling. Laten we zeggen dat jij het bent. Je probeert zijn moeder uit te leggen dat je helemaal niet van schoppen houdt en dat het kind over het algemeen moet worden opgevoed. Als reactie hoor je een vlaag van boze toespraken, in de geest: "hoe kan je, dit is een kind." En dat is alles, het kind zal uitgroeien tot een uniforme boer en een egoïst met een hoog zelfbeeld.
En dit zijn niet zomaar grove voorbeelden. Als je door je geheugen snuffelt, zul je ontdekken dat je getuige bent geweest van dergelijke taferelen. Er is veel dat je met kinderen kunt doen. Je kunt hun waardigheid devalueren, vergelijken met anderen, geen aandacht schenken of, integendeel, overdreven betuttelen … Osho heeft een uitdrukking waarin Adam een man werd toen hij "nee" zei tegen God. En dit is de juiste gedachte. Een persoon wordt dan een persoon wanneer hij zijn innerlijke grenzen begint te voelen en deze te beschermen. Dat kan een kind niet. Hij wordt gedwongen te verduren en te vervormen als gevolg van grove schendingen van zijn grenzen. Dat wil zeggen, het is zulk geweld tegen kinderen, alleen psychologisch.
Wat als je ouders geen slimme ouderschapsboeken hebben gelezen en toch iets verkeerds in je hoofd hebben geplant? Nou, allereerst, niet klagen. Want als je alle verantwoordelijkheid op je ouders gaat schuiven, die zeggen dat ze slecht zijn, dan wordt het probleem op geen enkele manier opgelost. U moet dus uw probleem begrijpen en het precies oplossen. Werk aan jezelf.
