De kwestie van de sociale interactie van schoolkinderen wordt steeds vaker gesteld door specialisten in opvoeding en gezondheidszorg. Het onvermogen om emoties te herkennen, de wens om steeds meer tijd achter het scherm door te brengen is een van de grootste problemen van onze tijd.
In de Verenigde Staten zijn ze behoorlijk actief in het onderzoeken van kinderproblemen. Het is geen geheim dat moderne kinderen steeds meer tijd voor schermen doorbrengen, die constructief zijn veranderd, maar nog steeds de psychologische toestand van de kijker beïnvloeden.
Bijzonder zorgwekkend waren de resultaten van een onderzoek onder Californische zesdeklassers over het vermogen om emoties te herkennen. Deelnemers die tijdens de werkweek niet aan het scherm werden blootgesteld, konden menselijke emoties beter lezen dan kinderen die regelmatig toegang hadden tot telefoons, computers en televisies.
Het verminderen van de tijd van direct contact met mensen leidde tot een verslechtering van de vaardigheden om emotionele informatie van het gezicht en andere non-verbale signalen te lezen. Ondertussen is er geen sprake van de gevaren van smartphones, tablets en andere attributen op het scherm, ze worden actief geïntroduceerd in het onderwijsproces als technische leermiddelen.
Signaal aan opvoeders
Door de mens veroorzaakte onderdrukking van het vermogen om emoties te herkennen is ongetwijfeld een waarschuwingssignaal voor leerkrachten en ouders. Aangezien een nieuwe psychologische beperking kan uitgroeien tot een probleem van sociale interactie van schoolkinderen, dat altijd face-to-face wordt uitgevoerd, speelt de factor van emotionele beoordeling van een handeling of een genomen besluit een belangrijke rol.
Op het niveau van gezond verstand betekent het verkregen resultaat een aanbeveling om de schermtijd voor het kind te verminderen. Een ondersteunend argument is een visie op het ontwikkelingsproces: vanaf de kindertijd heeft een persoon face-to-face contact met ouders en andere mensen, en deze manier van gedrag modelleren mag niet verdwijnen. In een wereld van toenemende technologische innovatie neemt de maatschappelijke waarde van directe menselijke communicatie alleen maar toe.
Het is geen toeval dat jonge mensen bij het communiceren in chat en telefooncorrespondentie een hele cultuur hebben gecreëerd van vervangende visuele signalen van emotionele reacties op tekst op het scherm en de inhoud ervan. Stippen met haakjes en een hele reeks emoticons zijn ongetwijfeld ontworpen om te voldoen aan de behoefte aan emotionele communicatie.
Schermtijdlimiet
Gedurende vele decennia hebben wetenschap en praktijk ervaring opgedaan met het verspreiden van waarschuwingen over de noodzaak om de schermtijd voor kinderen te verkorten. Als de leeftijd 3-18 jaar is, is 2 uur per dag voldoende. Tot 2 jaar - helemaal geen uur.
Verontruste zesdeklassers in een Californische studie keken meer dan 4 uur per dag tv en speelden videogames. Vergelijkbare experimenten tonen aan dat kinderen onder de 8 jaar ongeveer 2 uur per dag voor het scherm doorbrengen. Kinderen van 2 tot 10 jaar werken minder dan de helft van de schermtijd met educatief materiaal. In minder welvarende gezinnen, gericht op onderwijs als een factor van verder welzijn, besteden scholieren echter meer tijd en aandacht aan schermonderwijs dan gezinnen met hoge inkomens.
Het doelbewuste en redelijke gebruik van digitale media wordt als redelijk gerechtvaardigd en nuttig erkend, maar slechts een deel van het leven is verbonden met het scherm, dat kinderen niet van andere prachtige dingen mag beroven.
De negatieve gevolgen van schermtijd worden bestudeerd: obesitas bij kinderen, onregelmatige slaap, problemen met sociale communicatie en aanpassing, evenals intrafamiliaal gedrag. Ze gaan allemaal gepaard met een afname van de vaardigheden van sociale interactie die inherent zijn aan de menselijke evolutie. De oplossing van belangenconflicten wordt gezien in het "mediadieet" van het gezin, dat gezamenlijk door ouders en kinderen wordt aangenomen.
