Twee liefhebbende en geliefde vrouwen, twee huisvrouwen, twee moeders - elk heeft gelijk van zijn kant - delen om de een of andere reden één man. En hun rollen zijn verschillend: de een is echtgenote, de ander moeder. De eeuwige strijd tussen schoonmoeder en schoondochter is even eindeloos als de strijd tussen vaders en kinderen, en net zo zinloos. Het vernietigt alleen gezinnen, vernietigt het lot, mensen eenzaam en ziek achterlatend. Kunnen twee vrouwen een gemeenschappelijke taal vinden - schoonmoeder en schoondochter? Ja tuurlijk. Je moet dit gewoon echt willen en proberen alles goed te doen.
instructies:
Stap 1
Vaak is een meisje of vrouw die gaat trouwen door verschillende omstandigheden al geprogrammeerd voor de gehate schoonmoeder. En zonder enige reden hebben ze meteen een hekel aan de moeder van de echtgenoot, die haar karakter, bedoelingen en houding ten opzichte van zichzelf nog niet kent. Waarvoor? Probeer een vrouw, een moeder, jouw spiegelbeeld in haar te zien. Gooi jezelf niet in haar nek met de woorden: "Mam!". Weet gewoon dat ze van haar zoon houdt, en dat is oké.
Stap 2
Het is niet nodig om kinderen voor haar te verbergen, ze niet te laten gaan om je grootmoeder te bezoeken, of duizend redenen te vinden waarom ze niet naar je huis kan komen (en dat allemaal omdat je bang bent om onnodige opmerkingen van haar te horen). Ze heeft het volledige wettelijke recht om met haar kleinkinderen te communiceren, en als ze wil helpen met het huishouden of iets wil voorstellen, omdat ze meer ervaren is, meer verfijnd in huishoudelijke zaken, daar is niets mis mee, haar bedoelingen zijn goedhartig, zelfs als je dit op het eerste gezicht niet kunt zeggen (ze kijkt ook naar jou). Een uitgesproken mening (maar niet koppigheid) hebben over bepaalde dingen in het dagelijks leven.
Stap 3
Berisp je man niet als hij het weekend met mama gaat doorbrengen om de elektrische bedrading te repareren of een moestuin op te graven. Rijd allemaal samen, bied je alle mogelijke hulp aan. Weigert - zit, communiceer: je kunt niet over persoonlijk zeggen, "niets" zeggen, gewoon minder klagen over je partner. Diep van binnen zal ze een reden vinden om medelijden te hebben met haar zoon, niet met jou. Stuur je man soms alleen, naaste mensen willen soms praten zonder getuigen, en als hij het nodig vindt om met je te delen, zal hij overleggen, maar nee - en niet doen, wrijf niet over waar ze het met hun moeder over hadden. En verdien respect, en belast jezelf niet met een extra last.
