“Ik wil deze laarzen niet! Ik wil geen piano spelen”! Hoe vaak hoor je deze woorden van je kind? Het is de moeite waard om de redenen voor dit gedrag te begrijpen en te begrijpen dat ouders niet altijd gelijk hebben als ze aandringen op de noodzaak om dingen te doen die voor een klein kind moeilijk te begrijpen zijn …
1. Zijn we adequaat in onze claims?
Het is erg belangrijk voor een kind om zijn mening te verdedigen. Luister naar hem. U vraagt en eist bijvoorbeeld om het eerste spel te verwijderen om opeenvolgend door te gaan naar het volgende, maar het kind heeft een ander idee: hij is van plan ze te combineren en verder te spelen met het nieuwe dat hij al heeft opgesteld.
Het geschil is in dit geval onvermijdelijk. Hij zal protesteren tegen jouw beslissing en zijn eigen beslissing verdedigen, in dit geval moet je hem de vraag stellen "waarom?" Misschien blijken zijn argumenten behoorlijk zwaar te zijn en verandert u uw standpunt. Wees hier niet bang voor.
2. De keuze van ouder of kind?
Veel ouders en specialisten hebben tot nu toe een andere kijk op dit vraagstuk. Natuurlijk vindt ouderlijke wil plaats, en zelfs als de keuze van ouders wordt gerechtvaardigd door het feit dat deze beroepen in de toekomst nuttig kunnen zijn, en het kind niet begrijpt waarom hij deze onbegrijpelijke dingen moet doen, zul je altijd moeten weerstand overwinnen.
Hier kunt u uitgaan van een dergelijke oplossing (voor het geval u zelf nog steeds aandrong). Als het kind vorderingen maakt, is de keuze van de ouder gerechtvaardigd. Er zijn hier mogelijkheden en het is de moeite waard om in de activiteit te investeren. Als de successen onbeduidend zijn, heeft het kind geen verlangen en mogelijk de nodige kwaliteiten. Het moeilijkste is om de capaciteiten te beoordelen, en als ze zich manifesteerden met de hulp van het kind, zou je ze moeten helpen ontwikkelen.
3. Wie houdt er van bestellingen?
Vind je het leuk als je besteld wordt? Wat zou u antwoorden als u in uw toespraak hoorde: “Giet meer vloeistof voor gerechten op een bord. So-a-k, beter afwassen, zie je, het vuil blijft!”.
In het beste geval, als je emotionele toestand op hetzelfde niveau blijft, zul je antwoorden: "Als je weet wat het beste is, doe het dan!"
Veel kinderen houden, net als volwassenen, niet van aanwijzingen. Ze zijn misschien klaar om het bed op te maken, de afwas te doen en het huiswerk zelf te doen, maar de staat van irritatie van hun ouders onderdrukt hen en ze beginnen koppig te worden. Vermijd kritiek totdat de klus geklaard is.
4. Houd stand!
Het is de moeite waard om 2 psychologische perioden te overwegen waarin het kind klaar is om zijn mening te verdedigen.
De eerste is de "driejarige crisis". 'Wil niet', simpelweg omdat hij het niet eens kan zijn met wat zijn ouders hem aanbieden. Dit is een temperingstijd, dus wees geduldig.
De tweede golf is de periode van opgroeien (adolescentie), de tijd van het bepalen van je plaats in de samenleving.
Het kind moet meer zelfstandigheid krijgen en de mogelijkheid krijgen om in ieder geval een deel van de beslissingen zelf te nemen. In dit geval is de tiener verantwoordelijk voor hen en maakt hij alleen principiële ruzie met de ouders, en een aanzienlijk aantal domme ruzies en grillen zal uiteindelijk verdwijnen.
