Trek je jas aan, ga slapen, eet: het antwoord van de kleine tiran is altijd "nee" op elk van deze voorstellen. Maar het is mogelijk om met de tegenstand van het kind om te gaan.
Dit is een vervelende oppositionele fase in de ontwikkeling van kinderen waarbij het lijkt alsof het enige antwoord dat ze weten slechts twee letters zijn. Is er een manier om deze periode door te komen zonder gekwetst te worden?
Fase "nee" bij kinderen
Je begint te begrijpen hoe je deze fase van eeuwige ontevredenheid kunt definiëren. Dit is de belangrijkste stap in de groei van een kind als persoon. Dit is het moment waarop uw kind zich realiseert dat hij meer is dan zijn moeder, dat hij er alleen voor staat. Dus deze fase, ook al is het vervelend, is van fundamenteel belang voor het definiëren van zijn identiteit: je moet het onder ogen zien en beheren, niet ontkennen. Het kind moet niets worden verweten: hij vestigt zijn eigen manier van leven.
Er zijn motieven achter deze constante grillen. Een kind leeft als onderzoeker in een onbekend land: hij ziet de wereld met eigen ogen, maar begrijpt die emotioneel en cognitief niet. Dus hij beweegt zich met vallen en opstaan, waarbij hij de grenzen aftast en ziet hoe ver hij kan gaan. Hij voelt emoties, maar weet niet wat ze zijn en probeert ze zo goed mogelijk te uiten.
Blijf rustig
Wat te doen? Experts raden aan om zoveel mogelijk kalm te blijven en de tone of voice niet te verheffen, als dit niet strikt noodzakelijk en zeer vastberaden is: goed is meer waard dan duizend kreten. Het is duidelijk dat dit allemaal heel gemakkelijk is om te zeggen en om moeilijker te doen, maar soms kost het heel weinig om te proberen uw kind te begrijpen en te luisteren: stoppen, op adem komen en vooruit gaan. Er is geen magisch antwoord dat voor alle gevallen werkt.
Overweeg enkele voorbeelden
Om het onderwerp gemakkelijker te begrijpen, moet u zich vertrouwd maken met specifieke voorbeelden:
"Ik wil mijn jas niet aandoen voordat ik naar buiten ga!"
In dit geval moet de ouder het nut van warme kleding uitleggen en het kind de keuze geven tussen twee verschillende jassen. Nooit meer dan twee, want anders is het verwarrend: voor kinderen is de keuze lastig.
"Ik wil niet eten!"
Het probleem van eten is een aparte wereld: je kunt eten weigeren als de baby zich niet lekker voelt, koorts heeft of eerder te veel heeft gegeten. Weigering kan tijdens de maaltijd zelf relevant zijn: je kunt samen beginnen met koken, vragen om het op tafel te zetten.
"Ik wil niet gaan slapen!"
Om dit probleem het hoofd te bieden, moet u het moment evalueren waarop de afwijzing plaatsvindt: in september, wanneer gaat de school terug naar school? Ter gelegenheid van de geboorte van een broertje? De ouder moet proberen de redenen te begrijpen waarom het kind niet wil slapen, en deze in zijn eigen woorden uitdrukken, en mogelijke alternatieven vinden.
