Goed - iedereen werkt met dit concept, maar als je iemand vraagt om uit te leggen wat hij bedoelt, dan zal hij het waarschijnlijk niet in een notendop kunnen doen. De hele discussie zal er al snel op neerkomen dat goed een filosofisch concept is, en iedereen weet al wat het is, omdat mensen het in hun hart voelen. Maar juist zulke concepten uitleggen is de meest interessante taak voor filosofen.
Goedheid in de westerse traditie
Goed verwijst naar termen die morele en ethische categorieën beschrijven. Dit is een categorie van ethiek. In de alledaagse zin wordt alles goed genoemd dat goed is, geluk of vreugde brengt en je in staat stelt liefde te winnen. Bovendien laat de alledaagse interpretatie soms "gecompliceerde" soorten goed toe, wanneer de voordelen van sommige fenomenen op het eerste gezicht niet duidelijk zijn, maar uiteindelijk goed blijken te zijn.
Filosofen van de westerse wereld hebben lang geprobeerd het goede te beschrijven door het te vergelijken met de categorie kwaad of slecht. Goed is iets dat volledig tegengesteld is aan kwaad, en als goed gunstig is, dan is kwaad schadelijk. Deze verdeling van de wereld in goede en slechte delen is vooral kenmerkend voor de westerse wereld. De oude Grieken legden de basis voor zulke onverzoenlijke antoniemen, en later ontwikkelde de christelijke religie dit onderscheid nog verder.
Dus in het christendom krijgt het goede de status van goddelijk, en in dit aspect wordt het absoluut, verandert het in Gods voorzienigheid. Dit stelt u in staat om extra alledaagse interpretaties te krijgen, er wordt bijvoorbeeld aangenomen dat goed rendement en kwaad niet ongestraft zullen blijven.
Goed moet ongeïnteresseerd zijn, want als het wordt gedaan met als doel winst te behalen, dan is dit niet meer helemaal goed, maar iets uit de categorie van commerciële transacties.
Goedheid in de oosterse traditie
In de oosterse traditie is er niet zo'n duidelijke verdeling van de wereld in een goed en een slecht aspect, net zoals er geen religie is die het concept van goed verabsolutert. Het taoïsme bijvoorbeeld, waarin goed en kwaad yin en yang worden genoemd, gelooft dat dit gelijke krachten zijn die de wereld regeren en dat het een ondenkbaar is zonder het ander. Samen creëren yin en yang harmonie waarop de wereld rust. Het kwaad vernietigen betekent het eigenlijke principe van het bestaan van het universum ondermijnen.
In het taoïsme wordt aangenomen dat een poging om de wereld in goed en kwaad te verdelen vruchteloos is, aangezien de wereld oneindig is, en een dergelijke verdeling zou ook eindeloos moeten worden uitgevoerd.
Tegelijkertijd worden in elke oosterse religieuze traditie bepaalde aspecten van het bestaan overwogen, die als negatief worden beschouwd. In het boeddhisme is het negatieve aspect bijvoorbeeld constante wedergeboorte, die lijden aan een levend wezen brengt. Alles waardoor een persoon te veel in de afgrond van het leven duikt, wordt als slecht beschouwd, dat wil zeggen, dit zijn allemaal passies en verlangens.
In het hindoeïsme is goedheid het volgen van het hartchakra en ernaar streven om het zoveel mogelijk te openen. Hoewel de islam een oosterse traditie is, staat het begrip van goed en kwaad dichter bij het christendom dan bij andere religies. Het meest "gemakkelijke" begrip van goed wordt gegeven door het confucianisme: Confucius zei dat goed is wat een persoon als goed voor zichzelf beschouwt.
