Het is 105 jaar geleden dat de populaire Sovjetschrijver Viktor Yuzefovich Dragunsky werd geboren. Hij is de auteur van verhalen- en poëziebundels. Maar waarschijnlijk blijft het meest geliefde werk van verschillende generaties een verzameling genaamd "Deniskin's Stories". Het boek verscheen voor het eerst in 1959 en werd daarna tientallen keren herdrukt. Ze werd een klassieker van de Sovjetliteratuur en nam een plaats in op de lijst van "100 boeken voor schoolkinderen", samengesteld door het ministerie van Onderwijs van de Russische Federatie.
Over de auteur
Victor Dragunsky werd in 1913 in Amerika geboren. Zijn ouders, emigranten uit het Wit-Russische Homel, hadden joodse wortels. Het gezin keerde al snel terug naar hun vaderland. Na de dood van haar vader trouwde haar moeder voor de tweede keer met een acteur van het Joodse theater, met wiens gezelschap ze door het land toerden. Victors werkzame leven begon al vroeg, maar hij vond altijd tijd om zich aan zelfexpressie te wijden: hij volgde theaterworkshops en maakte zijn debuut als acteur. Maar hij werd echt gegrepen door literaire activiteit. Hij componeerde scènes, feuilletons, bedacht monologen en sideshows voor circus en toneel. De getalenteerde jongeman heeft meerdere keren in films geacteerd. Tijdens de oorlogsjaren zat de schrijver in de militie, in vredestijd bleef hij zich bezighouden met creativiteit. De literaire bibliografie bevat 10 boeken, waarvan vele op het scherm zijn belichaamd.
De verhalen van Dragunsky
"Deniskin's stories" brachten Viktor Dragunsky echte populariteit. Het boek werd meteen verliefd op jonge lezers en hun ouders. Kleine verhalen beschrijven de gebeurtenissen die halverwege de vorige eeuw in de hoofdstad plaatsvonden. De hoofdpersoon is Denis Korablev, hij woont met zijn vader en moeder in het centrum van Moskou. Verhalen over de avonturen van een rusteloze jongen beginnen toen hij 5 jaar oud was. In de verhalen van Dragunsky groeide hij op, ging naar school, werd een Octobrist en vervolgens een pionier. Nieuwsgierige gevallen en grappige verhalen overkomen de jongen zo nu en dan. Maar het belangrijkste dat het boek leert, is vriendelijkheid, eerlijkheid en wederzijdse hulp. De naam van Denis' beste vriend is Misha Slonov, hij is zijn klasgenoot en avontuurvriend. Onder de andere personages in de verhalen wil ik Alenka opmerken - de leider van het meisje, hoewel ze jonger is dan de hoofdpersonen. Onder de volwassen personages vallen de ouders van Denis, de pioniersleider Lucy, de leraar Raisa Ivanovna en Boris Sergejevitsj, de muziekleraar, op.
De collectie "Deniskin's Stories" omvat ongeveer zeven dozijn afzonderlijke verhalen. Het aantal werken in elke editie varieerde naar goeddunken van de redactie. Sommige verhalen zijn opgenomen in het curriculum van de basisschool. Deze bundel bevat een overzicht van afzonderlijke programmastukken voor analyse door basisschoolleerlingen. Het zal voor jonge lezers interessant zijn om niet alleen kennis te maken met de inhoud van het boek, maar ook om na te denken over het belangrijkste, om de werken van zichzelf en hun vrienden in de helden te herkennen. Een lezersdagboek zal de jongens hierbij zeker helpen, waar ze hun recensies over het boek kunnen delen, kunnen reflecteren op de karakters van zijn helden en een korte hervertelling kunnen doen.
"Hij leeft en gloeit"
In het verhaal "Hij leeft en straalt" speelt het volgende verhaal zich af. Omdat Deniska de sleutels van het appartement niet heeft, moet hij op straat op zijn moeder wachten. Om de een of andere reden was ze te laat op haar werk of in de winkel. Het is al avond, de jongen is moe, koud en hongerig, maar hij verlaat zijn plaats niet. Een vriend, Misha Slonov, komt naar zijn vriend toe en fleurt zijn eenzaamheid voor een korte tijd op. Mishka hield echt van de dumptruck - een stuk speelgoed dat Denis als cadeau van zijn vader kreeg. Als laatste argument biedt hij een vriend een uitwisseling aan en haalt een doos tevoorschijn met een levende vuurvlieg: "Het leeft en gloeit." Genietend van de gloed die uit de doos komt, stemt Denis ermee in om de kiepwagen zonder spijt te ruilen. De moeder die op tijd arriveerde, wist niet hoe haar zoon een duur speeltje kon geven in ruil voor een klein levend wezen. Ze had geen idee dat het niet zo verdrietig en eenzaam was om haar zoon een vuurvliegje te geven.
"Het geheim wordt duidelijk"
Deze situatie overkwam Denis zondagochtend vroeg. Als ontbijt maakte mijn moeder griesmeelpap, waar hij een hekel aan had. Maar mijn moeder was onvermurwbaar: "Als je pap eet, laten we dan naar het Kremlin gaan." Om het gerecht lekkerder te maken, zoutde en peperde de jongen het, maar hierdoor werd de pap volledig oneetbaar. Zonder na te denken goot de vindingrijke jongen de pap uit het raam en zette een leeg bord voor hem neer. Stel je de verbazing van mijn moeder voor toen een paar minuten later de deurbel ging en een burger het appartement binnenkwam in kleding die bedorven was door pap. Het blijkt dat hij naar de fotograaf ging en zijn beste pak aantrok. Denis realiseerde zich dat zijn geheim was opgelost en de excursie werd geannuleerd. Het verhaal is uitermate leerzaam voor kinderen, omdat de hoofdgedachte is dat het beter is om altijd de waarheid te vertellen, ook al is dat niet erg prettig.
Groene luipaarden
De inhoud van het verhaal vertelt hoe Denis, Mishka en Alenka een raket gingen lanceren en hiervoor begonnen ze een plaats in de zandbak voor te bereiden. Terwijl ze een zijuitgang aan het graven waren, verscheen hun vriend Kostya in de tuin. De jongen had net mazelen gehad en zag er zwak uit. De jongens begonnen verschillende ziekten te bespreken, al hun nadelen en voordelen. Ouders hebben spijt van het zieke kind, kopen speelgoed, verwennen hem met lekkere dingen. Maar de helden van het verhaal noemen waterpokken de leukste ziekte, want met behulp van schitterend groen kun je een echt bont luipaard van jezelf maken. Na veel plezier te hebben gehad, gingen de jongens, samen met Kostya, door met het voorbereiden van de raket voor lancering.
"Van boven naar beneden - schuin"
De helden van Dragunsky's verhaal gingen eens wandelen. Het was zomer en bouwers waren bezig met reparaties in de tuin. Vrienden hielpen hen soms en betreurden het dat het werk bijna voltooid was. Op deze dag werkten de meisjes, schilders, met verf, hun namen waren Sanka, Nelly en Raechka. Toen de bouwers vertrokken voor de lunch, vroegen de jongens zich af hoe de verfslang werkte. Eerst verfden ze Alenka van top tot teen en kwamen toen bij een willekeurige voorbijganger in witte kleren. Daarna werden de jongens gestraft, Denis kreeg het meeste. Schilder Sanka, toen ze hem zag, grapte, zeggen ze, als hij opgroeit, kunnen ze in hetzelfde team werken.
Vuur in de vleugel of prestatie in het ijs
Eens waren Misha en Denis te laat op school voor een les. Om zichzelf te rechtvaardigen, verzonnen ze verschillende verhalen. Ze wilden liegen dat ze de tandarts hadden bezocht, of een kind hadden gered dat vastzat in het ijs. De jongens waren erg bang voor de leraar, dus iedereen probeerde een verhaal te verzinnen dat meer op de waarheid leek. Terwijl ze onderweg ruzie maakten, kwamen ze niet tot een consensus, en toen ze in de klas zaten, vertelde elk zijn verhaal. De leraar luisterde naar beide versies, lachte samen met andere kinderen om de sluwheid van vrienden en gaf ze slechte cijfers. Het belangrijkste punt van het verhaal: je moet altijd de waarheid vertellen en eerlijk zijn. Zelfs de meest sluwe leugen zal ophouden een geheim te zijn en zal zeker worden onthuld.
"Een lastige manier"
Centraal in dit verhaal staan de familieaangelegenheden van de Korablevs. Moeder was op vakantie en klaagde dat ze tijdens haar vakantie huishoudelijke klusjes moest doen. Ze adviseerde haar man en zoon om een manier te vinden om van haar af te komen. Denis dacht lang na over het uitvinden van een speciaal apparaat: zodat hij tegelijkertijd de afwas kon doen en afvegen, maar daar kwam niets van terecht. Nadat zijn moeder weigerde het avondeten te serveren, bedacht de jongen een slimme manier - om beurtelings van één bord te eten, maar zijn ouders antwoordden dat dit buiten de hygiëneregels was. De situatie werd opgelost door vader, die zijn mouwen opstroopte en zijn zoon belde. Met behulp van een eenvoudige methode waren de twee snel klaar met de afwas.
Belangrijkste rivieren
Het verhaal speelt zich af wanneer Denis al op school zit. Hij had de avond ervoor in de tuin met een vlieger gehannes en had zijn huiswerk niet gedaan. Een deuce pronkte in het dagboek met het feit dat hij Nekrasovs gedicht 'Een kleine man met een goudsbloem' niet had geleerd. Maar in de aardrijkskundeles stelde de leraar voor dat hij beter zou worden. Het was noodzakelijk om de belangrijkste rivieren van Amerika te noemen. Vrienden deden erg hun best om Denis te helpen, maar hij verwarde de naam Mississippi en sprak "misi-pisi" uit. De hele klas en de leraar rolden van het lachen. Daarna besloot de jongen resoluut het belangrijkste dat hij zijn huiswerk altijd op tijd zou doen.
Er zijn nog veel meer interessante verhalen over Denis Korablev en Misha Slonov. Een grappige situatie deed zich voor in het verhaal "The Enchanted Letter". Toen de kerstboom voor het nieuwe jaar werd gebracht, zagen de kinderen kegels erop. De vijfjarige Alenka noemde ze "onderzoeken", Mishka zei dat het nodig was om "hykhki" te zeggen, en Denis merkte op dat er niets ingewikkelds was aan het woord "fyfki". Ze lachten elkaar uit omdat de letter "W" voor elk van hen betoverd was.
In het verhaal "Precies 25 kilo" hebben de hoofdpersonen vindingrijkheid getoond. Om een abonnement op zijn favoriete tijdschrift "Murzilka" te krijgen, had Denis een halve kilo nodig. Moest een hele fles Citro drinken. Toen zijn gewicht het vereiste cijfer bereikte, was de hoofdprijs in zijn handen. Nogmaals, de jongens toonden hun vindingrijkheid in het verhaal van "Puss in Boots" en deelden de prijs in de carnavalskostuumcompetitie. Het werk "Knights" beschrijft een geval waarin Denis besloot zich te gedragen als een nobele en genereuze helper. De hele dag probeerde hij ridder te zijn en vertelde hij iedereen erover. De geschiedenis leert je aandachtig te zijn voor je dierbaren.
Er vinden nog veel meer avonturen plaats met de kinderen op school, thuis, op het erf, in het circus. Het is opmerkelijk dat de prototypes van de hoofdpersonen echte kinderen zijn. De auteur schreef aan Denisk Korableva van zijn eigen kind - de zoon van Denis. Zijn boezemvriend Mishka Elephants bestond ook in het echte leven, net als het meisje Alenka, die verrassend veel lijkt op de Dragoons dochter Xenia. Dit is waarschijnlijk de reden waarom de helden van Denis' Tales gewone jongens en meisjes zijn die dichtbij en begrijpelijk zijn voor kinderen, ze herkennen zichzelf in hen.
