Jonge kinderen hebben een breed scala aan emoties nodig voor een normale mentale ontwikkeling, die wordt beïnvloed door een aantal externe factoren, zowel positieve als negatieve. En aangezien de wereld van de baby in de eerste plaats ouders zijn, zijn zij verantwoordelijk voor alle emoties die de baby ervaart.
Helaas proberen niet alle ouders zichzelf te verbeteren in het opvoeden van een kind. Als gevolg hiervan krijgt de volwassen baby, voor wie er praktisch geen verboden zijn, volledige vrijheid van handelen en begint hij zijn ouders in zijn grillen ondergeschikt te maken.
De wens van ouders om hem in het middelpunt van het gezin te plaatsen, zal een nadelig effect hebben op de mentale ontwikkeling van het kind. Zulke kinderen groeien op tot egoïsten die de innerlijke wereld van een ander niet begrijpen.
Welke fouten kunnen ouders maken bij het opvoeden van een toekomstig lid van de samenleving?
- De eerste fout is de wens om voor het kind te zorgen en het tegen alles te beschermen. Zulke moeders en vaders rennen halsoverkop naar het kind toe bij de eerste geluiden van huilen, proberen vaak veel te voeden, uit angst dat hij ondervoed is. In de herfst en winter wikkelen ze zich onnodig in warme kleding, nemen ze de uitvoering van vele taken op zich die het kind al lang zelf kan (en moet) doen. In de toekomst zullen zulke ouders beslissen wie hij zal zijn en met wie hij zal trouwen. Wat is het resultaat? Een zwakke wil, een zwakke zeurder of, omgekeerd, een agressieve persoonlijkheid groeit op. Zowel dat, en nog een - een gat in het onderwijs.
- De tweede fout is een afkeer. De reden voor deze houding ten opzichte van hun eigen kinderen kan de jeugd en onvolwassenheid van ouders zijn op het gebied van opvoeding, ongewenste zwangerschap en de geboorte van kinderen met verschillende pathologieën. In dergelijke gevallen scheidt de baby zich van iedereen, sluit zich op zichzelf aan, voelt zich overbodig in het gezin.
- De derde fout is de Spartaanse opvoeding. De mega-eis van ouders, talrijke verboden, bouwen een enorme muur op tussen kinderen en hun ouders, die niet altijd te overwinnen is.
- Het vierde probleem is het onvermogen van de ouders om grappen te vergeven. De straf die volgt op de slechte daad lost het probleem niet volledig op. Het kind is zogenaamd vergeven, maar bij de eerste gelegenheid herinneren ze zich en beginnen ze verwijten te maken. Er moet aan worden herinnerd dat bij het kiezen van een straf rekening moet worden gehouden met de leeftijd van het kind.
De omgeving waarin kinderen opgroeien, moet emotioneel verzadigd zijn (met mate), irriterende stoffen uitsluiten (dronkenschap, alcoholisme van de ouders, voortdurende schandalen) en gebaseerd zijn op vriendschap, respect en liefde.
