Elke zichzelf respecterende ouder droomt niet alleen van de rol van mama/papa, maar ook van de rol van vriendje voor hun kind, maar niet iedereen heeft enig idee hoe dit te bereiken.
Soorten ouders
Tegenwoordig zijn er verschillende soorten ouders: ouders die voor het kind zorgen en ouders die er bij het kind op aandringen verantwoordelijkheid te nemen.
bewakers
Ouders die het kind bewaken, zijn geen voogden in de gebruikelijke zin van het woord. Ze rennen niet om hem heen en vegen zijn snot af elke keer als ze niezen. Ze proberen zijn tijd te besteden aan cirkels, secties en proberen zoveel mogelijk tijd met het kind door te brengen, zich niet realiserend dat hoe ouder hij wordt, hoe onafhankelijker hij zou moeten zijn.
Zulke ouders bemoeien zich met het leven van hun kind, bepalen in relaties met klasgenoten en vrienden wat goed voor hem is en wat slecht. Met dit alles denken ze niet dat een dergelijke opvoeding een onzeker persoon creëert die in de toekomst niet in staat zal zijn om alleen beslissingen te nemen. Ook zal een kind dat op deze manier is opgevoed niet nadenken over de gevolgen van zijn beslissingen.
Vrijheid geven
Het tweede type ouders zijn ouders die hun kind zo snel mogelijk een gevoel van verantwoordelijkheid en onafhankelijkheid proberen bij te brengen. Daarom proberen ze de grenzen van de mogelijke verantwoordelijkheid van het kind te verleggen. Ze leggen hun beslissingen niet op aan het kind. Ze proberen het kind duidelijk te maken dat hij zelf cirkels moet kiezen, op basis van zijn smaak en voorkeuren.
Een vriend worden voor een kind: een paar regels
- Het allereerste en belangrijkste om te onthouden is dat je de kant van het kind of de school niet kunt steunen in controversiële situaties. Dat wil zeggen, de juiste ouder-vriend moet als rechter optreden en geen van beide partijen accepteren.
- Bekritiseer uw kind in geen geval uit luiheid. Zoals recente studies aantonen, bestaan luie kinderen gewoon niet. Daarom, als een kind lui is of iets weigert, is het noodzakelijk om de reden voor de weigering te bepalen. Wie weet heeft het kind een aandachtstekortstoornis. In dit geval doet het kind alleen iets met de ouder.
- Ook kun je niet negatief reageren op slechte prestaties of slechte cijfers. Ook hier is het eerst nodig om de redenen voor slechte academische prestaties te begrijpen. Het kan zijn dat het kind wat hulp nodig heeft bij de spullen. Misschien kan het kind geen gemeenschappelijke taal vinden met de leraar.
- Nog een punt - je moet je kind helpen met huiswerk en hem helpen een rugzak te verzamelen.
- En het laatste, maar zeer belangrijke punt - je kunt een kind niet vergelijken met andere kinderen!
