De moderne tijd dicteert hun eigen voorwaarden. De modernisering van het dagelijks leven en het succes van vrouwen in verschillende sectoren van de werkgelegenheid hebben een concept als 'gezinswaarden' op zijn kop gezet. Het is niet meer in de mode om een coole gastvrouw te zijn (zoals de boeken over huishoudkunde ons leerden), tegenwoordig worden er hele andere eisen aan een vrouw gesteld. Deze en vele andere ontwikkelingsprocessen van de samenleving hadden een natuurlijke invloed op de gezinsrelaties.
Zelfs honderd jaar geleden leek het gewoon verbazingwekkend dat vrouwen onderwijs zouden krijgen op voet van gelijkheid met mannen, in het leger zouden dienen en leidende leiderschapsposities zouden bekleden. Maar hoe zit het in dit geval met het gezin en de manier van leven? In het dagelijks leven kwam moderne technologie te hulp, alledaagse problemen worden nu opgelost door op de nodige knoppen te drukken. Jonge moeders proberen niet langer thuis bij hun kind te zitten en betrokken te zijn bij de ontwikkeling ervan, het opgeven van hun carrière wordt gezien als klinische idiotie en wordt alom veroordeeld.
Het blijkt dat de psychologie van familierelaties niet meer bestaat? Heb je nog basale fysiologie en banaal gemak om "met één pot" te leven? In feite ondergaan familierelaties momenteel een revolutie. Niemand anders is geschokt door vaders die thuis zitten met een kind, steeds meer kantoormoeders nodigen een oppas uit om te helpen (en nu is dit huishoudelijk personeel stevig verankerd in het dagelijks leven van veel gezinnen). Maar hoe zit het met de relatie? Je kunt tenslotte geen "vrouw voor een uur" in jouw plaats inhuren, en het huwelijk is een ruimte waar je constant moet werken, het tolereert geen leegte. En hier schuilen "valkuilen".
Laten we het eerst hebben over familierelaties tussen echtgenoten. De slechtste optie hier is een aanzienlijk overwicht op het gebied van het inkomen van de echtgenoot. Helaas, hoe de man ook brabbelt, in deze versie voelt hij zich bijna altijd als een mislukkeling. Weinigen slagen erin een gigolo te zijn, voor de meeste mannen is het een pijnlijke klap voor trots. Iemand zoekt zichzelf in een hobby (en soms is dit een uitweg - wandelen, vissen), iemand wordt gerealiseerd door zijn ambities in kinderen te investeren (als blijkt dat een atleet, een muzikant, een man automatisch van een instapper in een coach). Maar helaas zoekt een man vaak zichzelf in het gezelschap van alcoholisten, gokverslaafden en wint de neiging tot vernietiging aan kracht. Als er geen compromissen zijn in het gezin, valt het gezin helaas uit elkaar.
De volgende optie is dat beide echtgenoten workaholics zijn en dat alle opties voor het opvoeden van nakomelingen worden overgedragen aan de oppas (in een eenvoudigere versie aan de grootmoeder). Hier blijkt op een gegeven moment dat alle genegenheid naar een derde persoon ging. Daarom vinden ouders heel vaak in hun appartement een volledig buitenlandse tiener (de puberteit en de daarmee samenhangende moeilijkheden waren eerder aanwezig, maar zoiets bestond niet tussen generaties). Soms heeft een paar een "nieuw" kind en, na "werk aan fouten" te hebben gedaan, ontkomt ze aan het probleem van niet-gerealiseerde ouderlijke gevoelens. Alleen nu haast een kind dat de pech heeft een prototype te worden vaak tot het uiterste - op zoek naar dubieuze genoegens, agressie tonend, het huis verlaten. Dit is allemaal het gevolg van ongeletterde familierelaties.
