Een bruiloft is een noodlottige gebeurtenis in iemands leven. Ze verdeelt het leven in "voor" en "na", bepaalt grotendeels de toekomst. Daarom is alles wat er op deze dag gebeurt zo belangrijk. Er zijn veel tekens verbonden aan het huwelijksritueel. Dit geldt ook voor de bruidsjurk van de bruid. En de tekens die bij deze outfit horen, zijn een apart gesprek …
instructies:
Stap 1
De trouwjurk van de bruid is altijd van groot belang geweest in het huwelijksritueel. Er zijn veel problemen en bijgeloof aan verbonden. Voorwerpen, voornamelijk persoonlijk, en vooral die welke verband houden met uitzonderlijke levensgebeurtenissen, slaan informatieve herinneringen op en daarom is het zo belangrijk om ze te beschermen tegen destructieve energie.
Ze zeggen dat de bruid bij het passen van een trouwjurk in een stralende bui moet zijn, met pure gedachten en liefde in haar hart. Als het meisje geïrriteerde, negatieve emoties voelt, is het beter om het passen uit te stellen. Het is niet voor niets dat veel landen de gewoonte hebben om te zingen tijdens het naaien van trouwkleding - men gelooft dat zingen het informatieveld opruimt en hoge "trillingen" aantrekt. Je kunt dit geloven, je kunt het niet geloven, maar dit is de mening van specialisten die bio-energie bestuderen.
In volksvoortekenen wordt veel "nee" toegewezen aan een trouwjurk. Het is bijvoorbeeld onmogelijk voor de bruid om zichzelf voor de bruiloft in volle jurk in de spiegel te zien. Er werd een sluier over het gezicht van de bruid gegooid. Het was de bruidegom categorisch verboden om de bruid in een trouwjurk helemaal naar de kerk te zien. En het hele proces van het aantrekken van een trouwjurk moest buitenshuis plaatsvinden, bij voorkeur bij rijke buren, in wiens huis een gastvrije familiale sfeer heerste. Voor de ceremonie werden de bruid en bruidegom besprenkeld met heilig kerkwater, waardoor alles wat onrein was dat het geluk van de pasgetrouwden kon overschaduwen, werd gereinigd.
Stap 2
Trouwjurk en bijgeloof
Trouwjurk … Hoeveel romantische verhalen zijn ermee verbonden, hoeveel tekens en herinneringen. Zelfs in de vorige eeuw bewaarden onze overgrootmoeders trouwjurken zorgvuldig in familiekisten, als kostbare relikwieën, doorgegeven door erfenis …
Het naaien van een trouwjurk was een hele gebeurtenis in het leven van de bruid, onderdeel van de bruidsschat die in het huis van de bruidegom werd gebracht en symboliseerde de toekomstige welvaart van het jonge gezin. De kleermaker voor zo'n belangrijk bedrijf werd lang en zorgvuldig gekozen. Eigenlijk heette het toen geen bruiloft in de strikte zin van het woord, maar heette het "huwelijk", en in de uitdrukking "door het gangpad gaan" - er was iets strengs, plechtigs, heiligs.
Men geloofde dat een trouwjurk uit één stuk moest zijn, en niet een pak gemaakt van een lijfje en een rok, omdat afzonderlijke items het lot van de man en vrouw vooraf bepaalden om gescheiden te leven. Alvorens aan te trekken, werd de jurk zorgvuldig gevoeld - als er ergens een vreemd voorwerp was, bijvoorbeeld een naald, wat werd beschouwd als een teken van iemands kwade bedoelingen, een wens. Veiligheidsspelden werden aan de zoom vastgemaakt, met de kop naar beneden - van het boze oog, en een paar steken van luchtkleurig draad werden aan de binnenkant van de zoom gezet. Het was verboden om de jurk te strijken door de bruid of haar moeder - meestal deden haar vrienden het. Hoe langer de jurk was, hoe langer het leven samen leek te zijn, dus soms was de zoom van de jurk zo lang dat hij als een trein achter de bruid werd gedragen. Vroeger geloofde men dat een trouwjurk aan niemand mocht worden getoond totdat de bruid het huis verliet op weg naar de kerk, anders zou het lot van een jonge vrouw kunnen worden beïnvloed door jaloerse ogen of zelfs zwarte hekserij, die kan een jong gezin veroordelen tot een ongelukkig leven samen of een scheiding. Op de bruiloft werd de bruid en iedereen die in de buurt was strikt geïnstrueerd om te kijken, "zodat er iets niet lukt" tijdens de huwelijksceremonie. Het was onmogelijk om iemand de bruid bij de zoom van de jurk te laten trekken. Wijn die op de jurk werd gemorst, werd als een slecht voorteken beschouwd - dit voorspelde de dronkenschap van haar man.
Na de vieringen werd de trouwjurk verborgen voor nieuwsgierige blikken, beschermd, doorgegeven door vererving als familiestuk. Het kon niet worden verkocht. Zelfs nu wordt aangenomen dat een gehuurde jurk of "van de schouder van iemand anders" een slecht voorteken is.
Stap 3
bruid sluier
Een verplicht attribuut van een trouwjurk was een sluier - een doorschijnende lichte cape, of een sluier die het gezicht en het haar van de bruid verbergt, handschoenen - vaak bedekkende handen tot aan de elleboog, een huwelijkskrans, die in rijke families de vorm had van een diadeem, een kleine kroon. De sluier moest lang zijn - een korte sluier voorspelt armoede. Een bruiloft zonder sluier werd ook als een slecht teken beschouwd - het voorspelde bedrog, verraad en teleurstelling in het huwelijk. Na de bruiloft verzorgden ze het als een oogappel en hingen het als een talisman over de wieg van de baby.
Stap 4
"En in verdriet en in vreugde…"
De oude tradities van bruiloften keren nu terug in ons leven, maar dit is meer een eerbetoon aan mode dan een ritueel dat uitdrukking geeft aan de geestelijke betekenis van de verbintenis die door onze hemelse Vader is gegeven en gebaseerd is op liefde en geloof. De witte kleur van de kleding van de bruid symboliseert zuiverheid, kuisheid en suggereert tegelijkertijd dat het begin van het gezinsleven is als een schoon wit laken. En wat voor soort afbeelding erop zal verschijnen, hangt af van liefde, geduld, het verlangen om elkaar te begrijpen en de vrije wil van degenen die besloten hun lot voor het altaar te binden om voor eens en voor altijd samen te zijn, "in verdriet, en in vreugde, en in gezondheid en in ziekte … "Dus, als een meisje gaat trouwen, laat de beste kleermaker haar een trouwjurk naaien, en laat haar trouwjurk een symbool worden van volwaardig aards geluk en wederzijdse liefde …
