Ergens na 6-7 maanden, wanneer de baby stevig en zelfverzekerd op de stoel zit, is het meest dringende probleem voor de moeder de keuze van een pot en het aanleren van het kind.
Op de leeftijd van 6-7 maanden leert de baby net om de drang om te plassen en te poepen uit te stellen. Hij is nog niet in staat om zijn verlangens volledig te beheersen. En vaak, wanneer ouders proberen de kleine op de pot te laten landen, buigt hij zich en verzet zich tegen het zitten erop.
Je moet naar je kind luisteren. Het is meestal goed om hem op te vangen als hij net wakker wordt of 15 minuten na het eten, voor het lopen, voor het nemen van een bad of direct daarna.
Als de baby wil poepen, dan laat hij dat merken door te kreunen. Met "grote" gevallen is het veel gemakkelijker om hem te vangen, omdat ze op deze leeftijd vaak 1-2 keer per dag en tegelijkertijd worden uitgevoerd.
Als een kind gewend is om thuis in een luier te zijn, dan kun je hem, om zijn psyche niet te verwonden, eerst een paar minuten op de pot in de luier laten zitten, en dan voor een langere tijd. Als hij eenmaal gewend is om op het potje te zitten, kan de luier worden verwijderd.
En je moet hem nooit dwingen om in de pot te zitten. Als hij het niet leuk vindt, kun je proberen hem boven een wasbak of bad af te zetten. Vaak is een dergelijke aanplant populair bij moeders van wie de kinderen nog niet alleen zitten.
Door de baby te vangen, op het moment dat hij "kleine" of "grote" fysiologische behoeften heeft, kun je bij hem de gewoonte ontwikkelen om op de pot te legen. Omdat dit een vrij lang proces is, zal het kind zich pas dichter bij het jaar kunnen gaan afvragen. Daarom raden veel kinderartsen aan om in de periode van 1, 5 tot 2 jaar een kind op een pot te planten, zodat de baby deze vaardigheid bewust onder de knie kan krijgen.
En wanhoop niet als je de baby niet kunt vangen, en constante plassen op de vloer en natte schuiven verhinderen dat je "leeft". Vroeg of laat zal je baby de pot zelf gaan gebruiken. Het belangrijkste is om niet bij dit probleem stil te staan, maar om met het kind te praten, niet om hem uit te schelden voor zijn fouten, maar om het uit te leggen.
