Voor het eerst komen we het feit tegen dat een kind liegt en bedriegt als het kind twee jaar wordt. Op deze leeftijd begint het kind te begrijpen dat als je liegt, je niet kunt doen wat je van hem wilt. En als een kind een vaas breekt of op de een of andere manier schuldig is, kan alle schuld gewoon op de kat worden geschoven.
In feite wordt bij een kind lang voor de leeftijd van twee jaar een kinderlijke leugen gevormd. Het begint in de kindertijd, wanneer een kind huilt alleen om zijn moeder te zien, en niet omdat hij iets nodig heeft. En vanaf jonge leeftijd krijgt de baby wat hij wil, dat wil zeggen, bij zijn eerste huilbui komt de moeder en, in een poging de reden voor het huilen te begrijpen, brengt ze voldoende tijd met het kind door. De regel "bedrogen - ik snap het" is vastgelegd in het hoofd van het kind.
Het kind groeit op en begint driftbuien te krijgen in de winkel. Met al zijn uiterlijk laat hij zien dat het leven hem zonder deze machine niet meer zoet is. Dit is ook de truc van de kleine tiran. Hij realiseert zich dat hij gemakkelijk zonder speelgoed kan, maar om het te krijgen, moet je doen alsof je voor je ouders staat en lijden uitbeelden.
Wat doen we als we een kind betrappen op bedrog? We laten je bekennen in het bijzijn van iedereen, waardoor we de baby vernederen. Nu begrijpt hij dat liegen de volgende keer verfijnder moet zijn. Helaas heeft niemand op dit moment geleerd om zowel volwassenen als kinderen van liegen te ontdoen. We zijn allemaal tijd, tot op zekere hoogte. Of het nu uit zelfzuchtige of nobele motieven is, we vertellen nog steeds niet de waarheid. Het bestrijden van kinderlijke leugens staat gelijk aan het bestrijden van windmolens. Maar de situatie zonder je controle laten is het niet waard.
In plaats van het kind bij elke truc te pakken te krijgen, probeer hem te leren onderscheid te maken tussen "goede" leugens en "slechte". Het kind moet de grens begrijpen van wat toelaatbaar is. Het is één ding om ouders niet de waarheid te vertellen over welk cadeau voor 8 maart de kinderen voor hun moeders hebben voorbereid om een verrassing te maken. Het is heel wat anders om de gouden ring van mijn moeder te verbergen en te doen alsof je niet weet waar die is.
Je moet begrijpen dat de eerste onschuldige en naïeve kindermisleiding nog geen reden is voor paniek en beslissende actie. Bij sommige volkeren daarentegen wordt algemeen aangenomen dat de leugen van een kind een teken is van een goede verbeeldingskracht en de juiste ontwikkeling van de kinderfantasie. Daarom is het belangrijkste om een middenweg te vinden en niet om overmatige aandacht op het probleem te vestigen, en ook om de kans niet te missen om het kind in de kindertijd te beïnvloeden.
Voordat je een kind gaat bekritiseren en opvoeden, moet je nog eens nadenken over je gedrag ten opzichte van hem. Een van de meest voorkomende redenen voor leugens van kinderen is immers een gebrek aan aandacht van volwassenen. Het kind wil er beter uitzien dan hij is, in de hoop alleen maar uw lof te verdienen.
