Ouders geloven dat ze weten hoe ze in een bepaalde situatie moeten handelen, en ze streven ernaar om hun ervaring door te geven aan reeds volwassen kinderen. Maar zoals u weet, leren maar weinig mensen van de ervaring van iemand anders. En volwassen kinderen hebben een groot verlangen om alles op hun eigen manier te doen. Maar ik wil mijn ouders ook niet beledigen.
Bewijs uw zaak
Je kunt proberen je ouders de juistheid van je standpunt te bewijzen. Dit is vaak niet eenvoudig: ouders hebben het gevoel dat ze de situatie beter begrijpen, dus beschouwen de door hen voorgestelde weg als de enige juiste. Maar als het gesprek tussen twee volwassenen is, zelfs als ze verschillende generaties vertegenwoordigen, heeft elk van de partijen een kans om gehoord en begrepen te worden.
Probeer de motieven en argumenten van de ouders te begrijpen, de redenen waarom ze bepaalde argumenten geven. Misschien is dit een verlangen om je te beschermen tegen mogelijke problemen, misschien een angst om de controle over de situatie te verliezen, misschien enkele van hun persoonlijke problemen, die ze proberen op te lossen door je te overtuigen om op de een of andere manier te handelen.
Door de redenen te begrijpen, zal het gemakkelijker zijn om argumenten te vinden die de ouders zullen overtuigen van de juistheid van uw standpunt. Probeer ze ervan te overtuigen dat wat ze proberen te vermijden niet zal gebeuren als je het anders doet.
Vermijd onnodige emoties in een gesprek: schreeuwen, tranen en een verhoogde toon van uitspraken zijn slechte argumenten in een ruzie. Blijf kalm en blijf in de positie van een volwassen, verstandig persoon, en niet van een wispelturig kind dat niet wil "moeder gehoorzamen".
Mee eens en doe het tegenovergestelde
Soms is het niet alleen voor kinderen, maar ook voor ouders moeilijk om in een ruzie een 'volwassen' standpunt in te nemen. Vertegenwoordigers van de oudere generatie kunnen soms, niet slechter dan hun kinderen, aanstoot nemen, wispelturig zijn en volharden in hun waanideeën. Als een constructief gesprek niet lukt en mama of papa letterlijk niet naar je willen luisteren, kun je ze kalmeren en stoppen met verder kibbelen.
Ouders doen dit in de regel als ze bang zijn hun 'ouderlijk gezag' te verliezen. In dit geval is het voor hen niet zo belangrijk hoe succesvol deze of gene situatie wordt opgelost. Ze streven ernaar om ervoor te zorgen dat hun "baby" gehoor geeft aan het advies van "ouderen". In feite is dit de positie van hun "innerlijke kind", niet van een volwassene. Toon neerbuigendheid en geduld.
Dank aan de ouders voor het vriendelijke advies. Probeer je woorden oprecht te laten klinken. Stel vragen, verduidelijk hoe je dit of dat het beste kunt doen, wat er gezegd moet worden, hoe je je in bepaalde omstandigheden moet gedragen. Ouders zullen blij zijn dat hun mening zo zorgvuldig is behandeld en geven graag advies.
Nadat je hun trots hebt gekalmeerd, kun je met een zuiver geweten doen wat je goeddunkt. Ouders, met al hun verlangens, zullen niet in staat zijn om al je acties te beheersen, en uiteindelijk is het resultaat belangrijk voor je.
Toch moet je eventuele ouderlijke argumenten niet a priori als verkeerd afdoen. Negeer hun aanbevelingen niet: misschien kun je er een rationele kern in vinden, en dit zal je helpen een echt wijs en correct besluit te nemen.
