In eerste instantie lijkt het voor een verliefde vrouw dat dit de manier is waarop het zou moeten zijn. Hier is hij dan, een voorbeeld van echte moed gecombineerd met een goed karakter en correcte opvoeding! Maar in verhouding tot het aantal dagen samengeleefd, neemt de vrouwelijke prikkelbaarheid in dit opzicht ook toe. Wat moeten we doen?
Probeer je man ervan te overtuigen dat jij zijn enige vrouw bent, en mama is mama. En in je volwassen relatie zou ze de tweede positie moeten innemen.
Begin nooit een gesprek over de driehoek "jij - ik - mama" met een verheven stem. Bedenk eerst wat en hoe je gaat zeggen, welke argumenten je gaat geven, met welke intonatie je gaat uitspreken, etc. In de ochtend kun je zeggen dat je 's avonds (of morgen) een serieus gesprek wilt hebben (je hebt deze tijd zelf nodig). En pas 's avonds, bij afwezigheid van mama, een gesprek aan.
Laat je niet gek maken in stilte! Probeer je man bondig en discreet uit te leggen waarom zijn moeder en hun relatie het niet leuk vinden en waarom je haar niet zo vaak in je huis wilt zien.
Regel voor je man, wandelingen, winkelen, romantisch, wat dan ook, zolang zijn tijd maar volledig door jou werd geladen.
Als je merkt dat je man in de woorden van zijn moeder spreekt, hoef je hem dit niet grof te verwijten. Vraag beleefd of hij dat denkt of is het mama? Wat denkt hij?
Zoals ze zeggen, luister, maar doe het op jouw manier. Dus als de man een moederszoon is, moet je luisteren naar alles wat de schoonmoeder zegt, instemmend knikken, maar handelen naar eigen goeddunken. Laat je man eindelijk begrijpen dat je je eigen mening hebt over alle vragen!
Het moeilijkste voor u is om uw man ervan te weerhouden te denken dat hij een kind is. Wanneer hij leert om zelf beslissingen te nemen, verantwoordelijkheid te nemen, verantwoordelijk te zijn voor zijn woorden, dan zal hij niet langer afhankelijk zijn van zijn geliefde moeder.
Het belangrijkste is: wees geduldig! Succes!
