Acetonemisch syndroom bij kinderen is een gevaarlijk symptoomcomplex dat wordt veroorzaakt door stofwisselingsstoornissen en de ophoping van ketonlichamen in het bloed. De tijdige diagnose en behandeling vermindert het risico op het ontwikkelen van bijwerkingen.
Wat is het acetonsyndroom?
In de regel komt deze pathologische aandoening voor bij kinderen met neuro-artrische diathese, een genetisch bepaalde stoornis van het metabolisme van urinezuur en purinebasen. Het draagt bij aan de ontwikkeling van ernstige schendingen van de functies van de interne organen van het kind.
Acetonemisch syndroom manifesteert zich door crises: de geur van aceton uit de mond, intoxicatie, herhaald braken met de geur van aceton, diarree of ontlastingsretentie, spastische buikpijn, uitdroging, subfebriele lichaamstemperatuur. In ernstige gevallen treden meestal meningeale symptomen en toevallen op. Acetonemisch syndroom-aanvallen beginnen op de leeftijd van 2-3 jaar te verschijnen en verdwijnen met 12-13 jaar.
De redenen voor de ontwikkeling van pathologie
In de meeste gevallen wordt het acetonsyndroom veroorzaakt door een absoluut of relatief tekort aan koolhydraten in het dieet van het kind, evenals het overwicht van vetzuren en ketogene aminozuren daarin. De ontwikkeling van pathologie wordt vergemakkelijkt door het ontbreken van leverenzymen en een schending van het proces van uitscheiding van ketonlichamen. De metabole onbalans heeft een toxisch effect op het zenuwstelsel en het maag-darmkanaal.
De provocerende factoren van het acetonsyndroom kunnen verschillende infecties, intoxicatie, stress, ondervoeding en hevige pijn zijn. De ontwikkeling van deze pathologie bij pasgeborenen is te wijten aan nefropathie (late toxicose) van de moeder tijdens de zwangerschap.
Behandeling van het acetonsyndroom
Bij acetoncrises is het verblijf van het kind in het ziekenhuis geïndiceerd. Hij ondergaat een dieetcorrectie, die de inname van licht verteerbare koolhydraten, vetbeperking en een overvloedige fractionele drank van alkalisch mineraalwater en gecombineerde oplossingen omvat ("Regidron", "Tsitorglucosolan"). Daarnaast worden reinigende klysma's met soda-oplossing voorgeschreven, die ketonlichamen in de darmen neutraliseren. Bij ernstige uitdroging wordt intraveneus infuus van zoutoplossingen en glucose uitgevoerd. Symptomatische therapie omvat het gebruik van anti-emetica, krampstillers en sedativa. Bij adequate behandeling verdwijnen de symptomen van de crisis na 2-5 dagen.
In interictale perioden wordt het kind geobserveerd door een kinderarts. Zuivel- en plantaardige voeding, verharding, preventie van infectieziekten en psycho-emotionele stress worden hem aanbevolen. Daarnaast worden preventieve kuren met hepatoprotectors, enzymen, sedativa en multivitaminen voorgeschreven.
