De jeugd wordt beschouwd als de beste tijd in het leven: een persoon is gezond, vol kracht, hij heeft zijn hele leven voor de boeg. Maar jongeren hebben ook hun eigen zorgen en problemen. Vooral meisjes van 18-20 jaar maken zich zorgen over hoe ze zo snel mogelijk kunnen trouwen.
De wens om een gezin te stichten is natuurlijk voor een persoon, maar voor 18-20-jarige meisjes krijgt het een speciale betekenis. Dit wordt mogelijk gemaakt door zowel psychologische als sociale factoren.
sociale stereotypen
Het is moeilijk om in een samenleving te leven en vrij te zijn van haar inherente stereotypen. Dit is een van de meest conservatieve componenten van het publieke bewustzijn, en emancipatie heeft stereotypen over vrouwen niet afgeschaft.
Een daarvan is het idee van een vrouw als een wezen "familie in de eerste plaats". De maatschappij vergeeft gemakkelijk een vrouw die zichzelf niet heeft gerealiseerd in haar werk, maar wil de vrouw die geen echtgenote en moeder is geworden, niet vergeven. Een vrouw die een hoogtepunt in professionele activiteit heeft bereikt, wordt met half minachtend medelijden aangekeken: "Wat kan ze anders doen als niemand trouwt."
Een ander stereotype wordt uitgedrukt door de oude formule van matchmaking: "Je hebt een product, wij hebben een handelaar." De vrouw wordt echt gezien als een 'waar' en de man als een 'koper'. Traditioneel wordt aangenomen dat een man die geen gezin sticht dit uit eigen vrije wil doet, en dat een vrouw die ongehuwd blijft niet goed genoeg is om iemand te interesseren. Dit komt zelfs tot uiting in de kunst: in films en romans worden oude vrijgezellen in de regel afgeschilderd als schattige vrolijke kerels, en oude dienstmeisjes worden afgeschilderd als galachtige personen, boos op de hele wereld.
Dergelijke stereotypen kunnen niet anders dan het zelfrespect van het meisje beïnvloeden. Uit angst voor het minachtende label van "oude vrijster", probeert ze zo snel mogelijk afscheid te nemen van het meisje, omdat ze zich realiseert dat de "prijs van goederen" daalt met de leeftijd, en elk jaar verlaagt ze de beoordeling op de "bruidsmarkt".
Streven naar vrijheid
Op de leeftijd van 18-20 bevindt een persoon zich in een paradoxale situatie. Aan de ene kant is dit niet langer een kind of zelfs een tiener, dit is een volwassene die alle burgerrechten heeft en als persoon volledig is ontwikkeld. Aan de andere kant, op deze leeftijd studeren mensen in de regel nog gewoon, en als ze werken, dan in laagbetaalde posities, daarom zijn ze financieel afhankelijk van hun ouders en worden ze gedwongen om bij hen in de hetzelfde appartement.
Voor ouders blijven volwassen kinderen kinderen tegen wie er geschreeuwd kan worden, die irritatie van zich afzetten, hun mening negeren, hun recht op privacy niet erkennen. De situatie is vooral moeilijk in gezinnen waar volwassen kinderen gedwongen worden om niet alleen bij hun ouders te wonen, maar ook bij hun grootvaders en grootmoeders.
In zo'n positie bevindt zich een jonge man van welk geslacht dan ook, maar het meisje heeft hoop om van de ouderlijke dictatuur af te komen. Traditioneel gaat de vrouw naar het huis van haar man, daarom kan het meisje hopen te trouwen en het ouderlijk huis te verlaten.
De schoonvader en schoonmoeder blijken misschien dezelfde huisdespoten te zijn als de ouders, maar daar denkt het meisje nog niet aan. Als het niet mogelijk is om relaties aan te gaan met nieuwe familieleden, zal ze nog steeds een naaste persoon hebben in de persoon van haar man die haar kan beschermen, en ze is weerloos tegenover haar ouders.
Al deze omstandigheden dwingen meisjes van 18-20 jaar om zonder aarzelen te trouwen. In sommige gevallen eindigt dit in teleurstellingen, echtscheidingen en gebroken levens.
