In sommige gezinnen, vooral waar kleine kinderen zijn, herhalen ouders honderd keer per dag: "Je kunt niet, niet aanraken, ik verbied, stop onmiddellijk!" enz. Daarbij denken ouders niet eens dat een dergelijke beperking bijdraagt aan een vertraagde ontwikkeling van kinderen, hen ongelukkig en onzeker maakt. Natuurlijk moeten er bepaalde verboden in het gezin zijn, vooral voor die acties die de gezondheid en het leven van het kind kunnen schaden, maar we zullen proberen de rest te achterhalen.
Een zich normaal ontwikkelend kind moet constant bewegen, rennen, springen, kruipen, etc. Dergelijke activiteiten belasten en vermoeien ouders vaak, daarom proberen ze door middel van verboden de kinderen te kalmeren. Hoewel, volgens psychologen, overmatige mobiliteit van een kind alleen volwassenen zou moeten behagen.
Kinderen weten nog niets van schaamte, dus tonen ze actief hun gevoelens en emoties, huilen, verheugen zich, bewonderen iets, enzovoort. Ik probeer de mogelijkheid in het kind te overstemmen om zijn gevoelens te tonen, je kunt het kind van jezelf vervreemden, met als resultaat dat het kind zich zal sluiten en zijn ouders niet meer vertrouwt.
Nu hebben we het niet over poppen en auto's, maar over het feit dat sommige kinderen graag spelen met keukengerei, verschillende gebruiksvoorwerpen, huishoudelijke artikelen en zelfs eten. Je moet het kind het voorwerp dat hem interesseert niet wegnemen, tenzij het natuurlijk een scherp mes of een schroevendraaier is, op deze manier leren kinderen over de wereld om hen heen.
Soms hebben jonge kinderen ook hun eigen mening over elke situatie, en zelfs als u niet erg bezorgd bent over de mening van de baby, moet u naar hem luisteren, hem prijzen voor de waarheidsgetrouwheid en correctheid van redeneren, of, omgekeerd, wijs op fouten, maar negeer in geen geval … Door hun gedachten te uiten, zij het soms foutief, leren baby's denken, situaties analyseren en ook luisteren naar de mening van volwassen gezinsleden.
Veel kinderen vertellen en beschrijven vaak situaties die duidelijk niet bestaan, soms verzinnen ze niet-bestaande vrienden of gebeurtenissen voor zichzelf. Het belangrijkste is om de fantasie van kinderen te kunnen onderscheiden van leugens, die worden uitgegeven met een specifiek egoïstisch doel. Als het kind fantaseert, een half uur pauze neemt van je bedrijf en je onderdompelt in de wondere wereld van avontuur, zal dit alleen maar bijdragen aan de toenadering tot het kind. Voordat je het kind vertelt dat ik het verbied, moet je goed nadenken over de situatie en je verbod op een vriendelijke en kalme manier uitleggen, zorg ervoor dat je de reden voor het verbod zegt.
