Een fractuur van de penis is een vrij zeldzame gebeurtenis, maar ernstig vanwege de gevolgen ervan, omdat dit niet alleen een hematoom vormt, maar ook de holle lichamen beschadigt en de urethra kan aantasten.
Omdat de penis geen botformaties heeft, wordt de diagnose "penisfractuur" meestal niet als een klassieke fractuur begrepen, maar als een onderhuidse ruptuur van de holle lichamen.
Dit soort schade is het meest waarschijnlijk in de stijve staat van de penis - 60% van alle gevallen komt in deze staat voor. De oorzaak kan een slag op de penis zijn of de sterke en scherpe buiging tijdens de geslachtsgemeenschap.
In dergelijke situaties treedt de breuk op als gevolg van het wegglijden van de penis uit de vagina en de scherpe buiging ervan wanneer deze op de schaambeenderen of het perineum van de vrouw rust. Vaak gaat de breuk gepaard met schade aan de urethra.
Een breuk van de penis wordt altijd gekenmerkt door een krakend geluid waarmee het corpus cavernosum breekt. Op dit moment ervaart de patiënt scherpe pijn en neemt de erectie af en treedt interne bloeding op.
Op de plaats van de breuk van de holle lichamen wordt een hematoom gevormd en wijkt de penis in de tegenovergestelde richting af. In dit geval neemt de pijn niet alleen niet af, maar neemt integendeel intensief toe, shock is mogelijk. Het hematoom kan een indrukwekkende omvang bereiken en zich uitbreiden naar het scrotum, het schaambeen, het perineum, de binnenkant van de dijen en de voorste buikwand.
De grootte van het hematoom is direct afhankelijk van de omvang van de schade.
Op de plaats van de verwonding krijgt de huid eerst een blauwachtige tint en wordt vervolgens donkerder. Als de urethra tijdens de breuk beschadigd raakt, kan urineretentie optreden.
Een penisfractuur wordt gediagnosticeerd op basis van onderzoek en echografie. Soms is er behoefte aan aanvullend onderzoek, zoals cavernografie en MRI.
De aard van de voorgeschreven behandeling voor een gediagnosticeerde fractuur hangt af van de omvang van het hematoom en de omvang van de schade. Als de schade minimaal is, zijn maatregelen vergelijkbaar met de behandeling van een gekneusde penis voldoende.
In het geval van ernstige verwondingen die gepaard gaan met een grote bloeding, is een chirurgische ingreep noodzakelijk. Het omvat het openen van het hematoom, het verwijderen van bloedstolsels, het stoppen van het bloeden, het hechten van het beschadigde gebied en het draineren van de wond. Dit soort operaties geeft goede resultaten.
In de vroege postoperatieve stadia kunnen echter infectieuze complicaties optreden en in de latere stadia kunnen impotentie en kromming van de penis optreden. Maar statistieken tonen aan dat dergelijke verschijnselen slechts in 10-12% van de gevallen voorkomen en dat de oorzaak een vroegtijdig bezoek aan een arts is.
In gevallen waarin de breuk van de penis gepaard ging met schade aan de urethra, is de restauratie ervan opgenomen in het behandelingsprogramma. Daarom is het uiterst belangrijk om de instructies van de arts nauwkeurig op te volgen en om anesthesie en antibiotische therapie toe te dienen met voorgeschreven breedspectrumantibiotica, evenals koude behandelingen.
Over het algemeen zijn mogelijke complicaties van penisfracturen penisabces, ontwikkeling van arterioveneuze fistels, peniskromming, vernauwing van de urethra en pijnlijke erectie.
