De moeder die in de eerste jaren van zijn leven het dichtst bij een kind staat, is zijn moeder. Het is bij de moeder dat de baby het grootste deel van zijn tijd doorbrengt. En de taak van de moeder is niet alleen om voor het kind te zorgen, maar ook om het te ontwikkelen. Daarom zal de moeder de eerste zijn die schendingen in de ontwikkeling opmerkt en tijdig maatregelen neemt om deze te elimineren.
Zodra de moeder de ontwikkelingsstoornissen van haar kind opmerkt, zelfs de kleinste afwijkingen, moet u onmiddellijk een arts raadplegen. Vooral als deze schendingen worden opgemerkt in het eerste of tweede jaar van het leven van de baby. Ontwikkelingsstoornissen kunnen betrekking hebben op motorische vaardigheden, spraak. Er kunnen ook psychische stoornissen optreden. Met dit alles moet rekening worden gehouden, omdat zelfs de kleinste afwijking van de norm een symptoom kan zijn van een ernstige ziekte. En elke moeder zou de normen voor de ontwikkeling van kinderen moeten kennen.
Motiliteitsstoornissen
In de eerste zes maanden van zijn leven leert het kind net zijn lichaam te beheersen. In de eerste maand moet hij leren het hoofd een paar seconden vast te houden. Je moet niet veel van de baby eisen, maar als hij het hoofd zelfs geen seconde rechtop kan houden, moet je hier de aandacht van de kinderarts op schenken.
In de volgende drie maanden van zijn leven moet het kind leren zijn hoofd op zijn buik te houden. En tegen het einde van de vierde maand moet het kind kunnen opstaan, leunend op de handvatten vanuit deze positie. Alles is natuurlijk puur individueel. Het kind is misschien te zwaar, maar hij moet proberen op te staan.
Op de leeftijd van zes maanden zou de baby het speelgoed al op eigen kracht moeten kunnen bereiken. Daarnaast moet hij zelfstandig van buik naar rug en rug kunnen rollen. Als dit niet gebeurt, heeft de baby ernstige motorische stoornissen. Natuurlijk moet het kind op deze leeftijd het hoofd al goed vasthouden.
Slechthorendheid en slechtziendheid
Deze overtredingen moeten zo vroeg mogelijk worden gesignaleerd. Ze komen niet alleen aan het licht wanneer het kind begint te praten, maar vanaf de eerste weken van zijn leven.
Tegen het einde van de eerste levensmaand moet de baby de straal van de zaklamp nauwlettend in de gaten houden. Doet hij dat niet, dan heeft hij ofwel visuele of psychische beperkingen. Op de leeftijd van twee maanden moet het kind luisteren naar vreemde geluiden, zoals het rinkelen van een bel of het geluid van een rammelaar. Al op deze leeftijd wordt duidelijk of het kind ontwikkelingsstoornissen heeft of niet.
Op de leeftijd van 5-6 maanden moet het kind adequaat reageren op de muziek of zang van de moeder. Op deze leeftijd zou hij zich al moeten wenden tot het geluid van een bekende stem. Hij moet reageren op vreemde geluiden en met zijn ogen zoeken naar de bron van het geluid, bijvoorbeeld een bel. Als het kind dit niet doet, is het de moeite waard om alarm te slaan.
Op 2-jarige leeftijd moet de baby visueel onderscheid maken tussen eetbaar en oneetbaar, en op 2-, 5-jarige leeftijd moet hij speelgoed in één lijn kunnen leggen. Als dit niet gebeurt, neem dan contact op met een kinderoogarts.
Spraakstoornissen
Zelfs schendingen van de spraakontwikkeling kunnen worden vastgesteld zolang het kind de eerste woorden niet heeft uitgesproken. Als je baby een maand oud is, zou hij moeten schreeuwen als hij honger heeft of zich lichamelijk ongemakkelijk voelt. En op de leeftijd van 5 maanden zou het kind al individuele geluiden moeten uitspreken.
Als het kind op de leeftijd van één jaar geen woorden kan spreken, duidt dit ook op een overtreding. Tegen de leeftijd van 2 moet een kind het verschil begrijpen tussen tegengestelde betekenissen (groot - klein, bitter - zoet). Hij moet ook delen van zijn lichaam benoemen. Op de leeftijd van 3 jaar moet het kind zijn voor- en achternaam kennen.
Stoornissen in de sociale ontwikkeling
Op de leeftijd van 1 maand moet de baby de moeder herkennen en stoppen met schreeuwen als ze hem knuffelt. En op de leeftijd van 3 maanden zou hij moeten glimlachen als zijn ouders met hem praten.
Tegen het einde van zes maanden zou het kind al om een geliefde moeten vragen. Op de leeftijd van 9 maanden moet het kind bewust contact met vreemden vermijden - zich verschuilen achter meubels. Het moet gealarmeerd zijn als de peuter niet boos is wanneer zijn speelgoed wordt weggenomen.
Op de leeftijd van 2, 5 jaar moet de baby al in de eerste persoon spreken, zich zelfstandig aankleden (of proberen aan te kleden), tijdig vragen om naar het toilet te gaan.
