Veel idealisten, die nauwelijks oplaaien tegen iemand met sterke gevoelens en de wederkerigheid van het object van hun liefde hebben gevonden, zijn ervan overtuigd dat dit ten minste tot de dood van een van hun paar zal doorgaan. Soms blijkt de realiteit echter erg wreed te zijn in relatie tot mensen met vergelijkbare opvattingen. Om de een of andere reden vervagen hun gevoelens, ondanks de eerste serieuze test.
Liefde: dromen versus realiteit
Vaak maken verliefde mensen dezelfde fout, wat uiteindelijk fataal blijkt voor hun relatie. Ze gaan ervan uit dat liefde een soort gegeven is, komen en gaan door zijn eigen wil of door de wil van de Voorzienigheid. Ze denken dat in dit geval alles alleen afhangt van de kracht van gevoelens en of deze of die persoon een 'soulmate' is.
Op deze manier denken kan de begrafenis van de liefde alleen maar dichterbij brengen. De realiteit is veel prozaïscher dan zulke naïeve romantici denken. Denkend dat gevoelens allemaal over vakanties gaan, hebben ze het altijd bij het verkeerde eind. In feite hangt de "vitaliteit" van een of andere liefdesrelatie af van het "vermogen om te werken" van beide partners in dit aspect.
Met andere woorden, de roman zal precies zo lang duren als beide partijen erin bereid zijn te investeren in het bouwen van een solide basis voor hun verbintenis, om elkaars gevoelens te versterken en te voeden, ze te "verzadigen" met bewondering voor elkaar, bereidheid soms een compromis sluiten, of zelfs een bepaald offer brengen in de naam van een ander. Als dit niet gebeurt, blijken gevoelens vroeg of laat verloren te gaan.
Wat kan gevoelens doden?
Wanneer partners liefde op een consumentenmanier benaderen, klaar om niet te geven, maar alleen om bepaalde "dividenden" van positieve emoties uit hun relatie te ontvangen, dan zouden ze klaar moeten zijn voor het naderende einde van hun romance. Als ze niet hetzelfde lot willen, moeten ze allebei proberen de momenten bij te houden die onenigheid kunnen veroorzaken en hun liefde een klap kunnen toebrengen.
Er ontstaan dus vaak problemen bij die paren waarvan de geliefden tot verschillende raciale, etnische, sociale, religieuze groepen behoren, of bijvoorbeeld drager zijn van een sterk andere mentaliteit. Hier zullen de vijanden van hun relatie - vooral in de eerste moeilijke jaren van hun gezamenlijke bestaan - letterlijk alles en bijna elke levenssituatie zijn.
Als ze op aandringen van de golven drijven en niet proberen hun krachten te bundelen om uit de poel van opkomende tegenstellingen te komen, is hun liefde - zelfs in het begin erg sterk - waarschijnlijk niet levensvatbaar. Om ervoor te zorgen dat ze niet weggaat, zal het veel moeite kosten om te voorkomen dat iets of iemand tussen de geliefden komt.
Vaak raken relaties achterhaald als ze worden 'gegrepen' door het dagelijks leven. Dit is geen banale uitdrukking, maar een echte waarheid. Alledaagse zorgen zullen echt "moordenaars" van liefde blijken te zijn als beide partners niet voor zichzelf zorgen, zich inspannen om het meest wenselijk voor elkaar te blijven en te vinden wat hen verenigt - gemeenschappelijke doelen, activiteiten, manieren om vrije tijd door te brengen, enz. NS.
Wanneer liefde weggaat slechts een illusie is
Vaak denken mensen alleen dat hun relatie uitgeput is en zijn er lange tijd geen gevoelens tussen hen. In feite kan ware liefde, vooral als beide partners voortdurend werken om het te versterken, niet zomaar oplossen en nergens heen gaan. Gewoonlijk "sterft" alleen datgene wat ervoor werd aangenomen.
Veel bewoners van de planeet, opgegroeid met Hollywood-melodrama's en liefdesverhalen, leren van daaruit het verkeerde begrip van liefde. Nu ze genoeg hebben gezien van de ervaringen van personages op het scherm en in boeken, beginnen ze vaak te denken dat liefde een wervelwind van emoties en brandende passie is.
In werkelijkheid kenmerkt het bovengenoemde slechts één van de kanten van volwaardige gevoelens - sensueel-seksueel (en alles wat er op de een of andere manier mee verbonden is). In hetzelfde paar is de levensduur van vurige liefde en de scherpte van manifestatie van passie ongeveer zes maanden tot maximaal drie jaar. Verder overleeft de relatie zichzelf, of wordt herboren in iets nieuws, stabieler.
Velen, die het verlies opmerken van de vroegere scherpte van sensaties (belangrijk in de beruchte "candy-bouquet"-periode), denken helaas dat de liefde is gestorven. Sterker nog, als het heeft overleefd, is het in een rustiger stadium gekomen, wanneer de gewoonten en karaktereigenschappen van de partner al min of meer worden bestudeerd en tegelijkertijd mensen als het ware in elkaar beginnen te groeien.
Het is hier dat de meest echte volwassen - en de mooiste - gevoelens ontstaan. Je hoeft alleen maar de romantiek in dit stadium te beëindigen, bezwijken voor het verlangen om de "zenuw" van emoties met een andere partner te voelen, hoe je iets heel waardevols kunt verliezen, en na een paar jaar (als de nieuwe relatie zoveel weerstaat) kom je nog steeds tot een vergelijkbaar resultaat.
Dus je moet geen illusies najagen van 'nieuw' geluk. Natuurlijk is het heel goed mogelijk om hem te ontmoeten, maar het zou naïef zijn om te geloven dat de intensiteit van hartstochten jarenlang hardnekkig zal zijn. Het is belangrijk om de metamorfose van ware liefde te begrijpen en als vanzelfsprekend te beschouwen.
