Er zijn geen ideale kinderen en ook geen ideale ouders. Alle volwassenen maken fouten bij het opvoeden van hun kinderen. Het is belangrijk om te leren de situatie opnieuw te evalueren en te analyseren, om deze op tijd te corrigeren, aangezien grieven uit de kindertijd in het geheugen van het kind blijven voor het leven.
instructies:
Stap 1
Het verbergen van belangrijke informatie over het vorige leven of gezin van het kind kan zeer schadelijk zijn. Vervolgens zal dit leiden tot de ontwikkeling van wantrouwen jegens ouders, de opkomst van minderwaardigheidscomplexen. Iedereen heeft het recht om de waarheid te weten. Ouders kunnen alleen het juiste moment en de juiste woorden vinden.
Stap 2
Hyper-zorg. Veel ouders proberen hun kind te beschermen tegen alles in de wereld, maar het is de moeite waard eraan te denken dat de baby zal opgroeien en voor zichzelf zal moeten zorgen. Het is noodzakelijk om de onafhankelijkheid van een kind van jongs af aan te bevorderen.
Stap 3
Overmatige eisen. Als het kind niet aan de verwachtingen van de ouders heeft voldaan, is het in welke situatie dan ook verkeerd om het hem te verwijten en te straffen. Het belangrijkste is om het kind aan te moedigen alles te doen wat in zijn macht ligt en te prijzen voor doorzettingsvermogen en hard werken, zelfs als het eindresultaat niet perfect is, zal het de volgende keer beter zijn.
Stap 4
Inconsistentie van acties. In gezinnen waar beide ouders actief betrokken zijn bij de opvoeding van het kind, lopen de meningen soms uiteen. De ene ouder dringt aan op straf, de tweede ziet daar de noodzaak niet van in, er ontstaat ruzie. Om te voorkomen dat het kind het slachtoffer wordt van het conflict, moeten ouders de situatie privé bespreken, een gemeenschappelijke beslissing nemen, en alleen dan zullen ze het kind uitleggen. De acties van de ouders moeten worden gecoördineerd, anders wordt het kind verward tussen twee vuren.
Stap 5
Onterechte beschuldigingen. Onder druk van stress, vermoeidheid, misschien zelfs ongewild, kan de vader of moeder het kind beschuldigen van kleine vergrijpen, of handelingen die hij helemaal niet heeft gepleegd. Na een portie negativiteit te hebben uitgegoten, voelt de ouder opluchting, niet denkend aan de schade die het kind is aangedaan. Klachten van kinderen gaan niet zo gemakkelijk weg, in de toekomst kan dit spanningen in het gezin veroorzaken. Als het in een vlaag van woede niet mogelijk was om emoties te bedwingen, is het noodzakelijk om het kind uit te leggen dat het niet zijn schuld is en om vergeving te vragen.
