Een onvrijwillige, intermitterende spiersamentrekking wordt een aanval genoemd. Ze zijn er in verschillende intensiteiten en duur. Ze komen voor bij zowel volwassenen als kinderen als gevolg van verschillende ziekten.
Wat veroorzaakt aanvallen?
Het werk van het lichaam wordt gecontroleerd door de hersenen, inclusief het bewaken van de samentrekking en ontspanning van spieren. Het is aan hem dat commando's worden ontvangen om het werk van het bewegingsapparaat te activeren. Het menselijk lichaam heeft ook een plaats voor een remmend proces dat alle signalen die naar de hersenen gaan, sorteert. De ontsteking of verwonding stuurt een commando naar de hersenen en het remmende proces werkt niet. Hierdoor treden convulsies op. Ze komen vaak voor bij kinderen, omdat hersencellen goed en snel opgewonden zijn en het remmingsproces nog slecht ontwikkeld is. Toevallen kunnen echter niet optreden vanwege een slecht functionerend brein, maar vanwege spierproblemen.
Epilepsie, ontsteking van de hersenen, infectie, tumoren, trauma, slechte erfelijkheid, slecht functioneren van de bijschildklier, gebrek aan magnesium en glucose in het bloed - dit zijn allemaal oorzaken van aanvallen. Ze zijn gevaarlijk omdat tijdens een aanval de hersenen zuurstof tekort komen, alle processen in het lichaam worden geremd. Frequente aanvallen kunnen leiden tot een vertraging in fysieke en mentale ontwikkeling, veranderingen in het karakter, gedrag van het kind.
Identificeer de oorzaak van de ziekte
Elektro-encefalografie kan helpen bij het bepalen van de oorzaak van de aanvallen. Ze kunnen het gevolg zijn van een tumor in de hersenen of epilepsie. Een biochemische bloedtest zal schendingen in metabolische processen aan het licht brengen, een gebrek aan noodzakelijke sporenelementen in het bloed. De behandeling hangt af van de oorzaak van de aanval. Een neuropatholoog is gespecialiseerd in aandoeningen van het zenuwstelsel, maar een endocrinoloog behandelt stofwisselingsstoornissen.
Hoe zich te gedragen tijdens een aanval?
De aanval kan enkele seconden tot enkele minuten duren. Je moet een ambulance bellen. Voor de komst van artsen kunt u eerste hulp verlenen. Het is noodzakelijk om de gênante kleding van het kind uit te trekken, hem op zijn zij te draaien, omdat tijdens aanvallen schuim uit de mond kan komen, de persoon zal stikken. Om tongbijten te voorkomen, moet een schone zakdoek tussen ons en onze tanden worden geplaatst. Het is noodzakelijk om voor frisse lucht te zorgen, het raam te openen. Als er stuiptrekkingen zijn ontstaan tegen de achtergrond van een temperatuurstijging, moet het kind een antipyreticum krijgen, ijs op de halsslagader aanbrengen en beginnen te waaieren. Door hevig huilen en driftbuien kunnen intermitterende spiersamentrekkingen beginnen. In dit geval moet u proberen de ademhaling te herstellen, koud water op het kind te gieten, ammoniak te snuiven en een kalmerend middel te geven.
Ouders moeten de frequentie van aanvallen controleren, hoe lang ze duren en wat er mogelijk aan heeft bijgedragen. Het is belangrijk om te onthouden wat het kind heeft gegeten, wat hij de dag ervoor ziek was, of er koorts was. Deze informatie is nuttig voor de behandelend arts bij het stellen van een diagnose.
