Voor veel ouders is het gedrag van kinderen aan tafel een groot probleem. Tafeletiquette is geen aparte etiquette, nee. Hij zou het kind, net als al het andere, moeten onderwijzen door zijn eigen voorbeeld en vanaf de vroege kinderjaren. Als een ouder constant met een stuk door het appartement loopt, een snack voor onderweg heeft en het kind ziet het, waar kunnen we het dan over hebben?
Vanaf de vroege kinderjaren moet het kind gewend zijn aan het regime. Zelfs als het kind echt wil eten, dan is het noodzakelijk om hem of haar meteen te leren niet te zeuren, noch het eerste stuk te pakken dat langskomt, maar een beetje geduld te hebben, te wachten tot iedereen aan tafel zit. En de ouder moet op zijn beurt niet meteen alles opgeven en het kind gaan voeden - dit is verkeerd. Natuurlijk hebben we het niet over hele kleine kinderen die volgens een schema worden gevoed.
Persoonlijk voorbeeld
Dit probleem moet geleidelijk worden aangepakt. Als je met een kind aan tafel zit, moet je zelf een voorbeeld voor hem zijn: correct eten, de etiquette in acht nemen, bestek kunnen gebruiken, niet praten, eten laten vallen en bedanken voor eten. Verhef nooit je stem aan een tafel. Doe dit vooral niet als het kind iets niet doet. Een kind kan bijvoorbeeld een vork niet goed vasthouden, het werkt niet voor hem. Je kunt het beter verwijderen en dan, na het eten, laten zien dat hij dat niet leuk vond. Vertel ons over veiligheidsmaatregelen en het is beter als hij zelf een beetje oefent op bijvoorbeeld speelgoed.
De verboden zijn voor iedereen hetzelfde
Je moet nooit doen wat je je kind verbiedt. Het is geen geheim dat veel ouders zich simpelweg niet kunnen voorstellen tv te kijken zonder te eten. Dus als je tv kijkt met een bord of een kopje, zal het kind waarschijnlijk niet naar je luisteren als je hem verbiedt om het te doen. Breek niet de regels die je jezelf oplegt. Heb niet de gewoonte om kinderen te overtuigen om "een lepel te eten voor …". Waarvoor? Zodat uw kind later, zonder deze spelletjes en overreding, helemaal niet aan tafel zit? Doe dat niet. Het eten moet lekker zijn en dan wil het kind het zelf opeten. Je moet het niet in de mond van het kind "duwen" als hij niet wil eten. Als dit gebeurt, wil het kind simpelweg niet aan tafel zitten en zal het moeilijker zijn om hem goed gedrag bij hem aan te leren.
Gemeenschappelijke tabel
Vergeet niet om hem te prijzen op het moment dat uw kind aan de gemeenschappelijke tafel begon te zitten. Je kunt veel loven: hij eet correct en nauwkeurig, gebruikt een servet, houdt een vork en lepel correct vast, bedankte zijn moeder of grootmoeder voor een heerlijke lunch en nog veel meer waarvoor. We moeten voortdurend onthouden dat de regels van de tafeletiquette in overeenstemming moeten zijn met de leeftijd van het kind. Je kunt van een klein kind niet eisen wat het gewoon nog niet kan begrijpen. Als u ziet dat het kind niet of te vroeg dezelfde spreekwoordelijke vork kan gebruiken, eis dit dan niet van hem. Veroorzaak geen woede of tranen - bewaar dat voor later. Wees realistisch over uw eisen. Als u bijvoorbeeld op bezoek bent of in een openbare plaats (bar, restaurant, café) bent, moet u het kind leren, met inachtneming van de etiquette, om met iedereen te zitten tot het einde van de maaltijd. Nou, als hij thuis is, dan kun je van deze regel afwijken en terwijl volwassenen eten, laat hem dan spelen met andere kinderen in de kinderkamer of zelf met speelgoed, zodat hij zich niet bemoeit met de tafel.
Elke ouder moet weten hoe hij het gedrag van het kind aan tafel op de juiste manier kan opvoeden, volgens zijn eigen regels of die van iemand anders. Maar één ding moet hij altijd onthouden dat hijzelf het beste voorbeeld voor het kind is.
