Observatie is een vorm van zintuiglijke kennis van de wereld, waardoor mensen soortgelijke objecten, geluiden, geuren kunnen onderscheiden, bekende gezichten kunnen herkennen, enz. Bij volwassenen is het observatieproces opzettelijk, terwijl kinderen het selectief en spontaan doen. Om observatie bij baby's te ontwikkelen, moet je er constant mee omgaan.
instructies:
Stap 1
Probeer een vermakelijk spel met uw kind te spelen dat gericht is op het ontwikkelen van observatie. Kies een interessante oude Sovjet-cartoon, bijvoorbeeld "Nut Twig", "Egel in de mist", "Gouden antilope", "Oh, vastenavond!" enz. De regisseurs hechtten in die jaren veel belang aan de details en zeggingskracht van de personages, daarom zit elk frame vol met kleine details, die op het eerste gezicht niet altijd opvallen. Bekijk de tekenfilm met je baby en bespreek het. Zoek met behulp van suggestieve vragen uit hoeveel kleine details het kind heeft opgemerkt en onthouden. Bekijk de cartoon daarna nog een paar keer, misschien beeld voor beeld, en vestig de aandacht van de baby op de elementen waar je hem naar hebt gevraagd, evenals op muziek, gebaren, gezichtsuitdrukkingen, geluiden en nog veel meer.
Stap 2
Denk aan andere spellen om observatie te ontwikkelen of gebruik de oefeningen die psychologen adviseren. Denk bijvoorbeeld aan een voorwerp dat je onderweg gaat markeren voordat je naar de kleuterschool gaat. Dit kunnen auto's zijn van elke kleur, dieren, bomen van een bepaald type. Probeer onderweg naar nieuwe items te zoeken, die er de dag ervoor niet waren of die je niet opmerkte. Een mooie kans om je waarneming te verbeteren is om de wisselende seizoenen in de gaten te houden. Vier met het kind de veranderingen die in de natuur plaatsvinden met het vertrek en de komst van de seizoenen, vestig zijn aandacht op tekens en verschillende verschijnselen.
Stap 3
K. Paustovsky sprak opmerkelijk over de ontwikkeling van observatie, die overigens zelf dol was op het observeren van verschillende natuurlijke fenomenen. Hij adviseerde om de visie “in lijn” te houden, op een constante toon: “Probeer alles een maand of twee te bekijken met de gedachte dat je het zeker met verf moet schilderen. In de tram, in de bus, overal kijk je zo naar mensen. En na twee of drie dagen zul je ervan overtuigd zijn dat je voorheen niet op gezichten zag en een honderdste van wat je nu opmerkt. En in twee maanden leer je zien, en hoef je jezelf niet meer te dwingen. Door de aandacht van het kind te trainen, geef je hem de kans om veel interessante dingen te zien, leer je hem te vergelijken, op te merken en conclusies te trekken. En als resultaat zal zijn leven kleurrijker, volumineuzer, voller worden.
