Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt de pathologie van het dragen van een foetus genoemd, waarbij de aanhechting en ontwikkeling van het embryo buiten de baarmoederholte plaatsvindt. In de overgrote meerderheid van de gevallen ontwikkelt de eicel zich in de eileiders. Soms kan zwangerschap ontstaan in de buik, bekkenorganen of eierstok.
Noodzakelijk
- - consultatie van een verloskundige-gynaecoloog;
- - voorgeschreven medicijnen.
instructies:
Stap 1
De diagnose "buitenbaarmoederlijke zwangerschap" wordt in Rusland gesteld aan één vrouw op honderd. Ik wil niet nadenken over de mogelijkheid van een dergelijke pathologie, maar je moet de redenen kennen die tot dit probleem leiden en leren het te vermijden.
Stap 2
De belangrijkste oorzaak van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn chronische ontstekingsprocessen als gevolg van ziekten van de geslachtsorganen, met name het baarmoederepitheel en de eileiders. Het lichaam bestrijdt de infectie, wat resulteert in verklevingen in de buizen die voorkomen dat de bevruchte eicel de baarmoeder bereikt. Soms kan de zogenaamde externe beweging van het ei worden waargenomen. In dit geval komt het bevruchte ei uit de eierstok de buis er tegenover binnen. Tegen die tijd kan het zich al hechten aan de wanden van de baarmoeder, maar zonder het te bereiken, klampt het bevruchte ei zich vast aan de eileider. Buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan worden voorkomen als ontstekingsprocessen tijdig worden gediagnosticeerd en een passende behandeling wordt uitgevoerd om ze te elimineren. Bestaande verklevingen kunnen alleen worden genezen door een operatie, dus vrouwen die zwanger willen worden, moeten een operatie ondergaan om dit probleem op te lossen.
Stap 3
In een derde van de gevallen ontwikkelt zich een buitenbaarmoederlijke zwangerschap na een abortus. De meest redelijke manier om een dergelijke pathologie te voorkomen, is door het risico op ongewenste zwangerschap te minimaliseren. De arts zal de vrouw helpen bij het vinden van de juiste anticonceptie en ze moet deze regelmatig gebruiken om de gevaren van abortus te voorkomen. Als er belangrijke aanwijzingen zijn voor een abortus, moet deze op de meest zachte manier worden uitgevoerd, bijvoorbeeld een medische of vacuümmethode voor abortus.
Stap 4
Als een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt vermoed, is een grondig diagnostisch onderzoek nodig, bijvoorbeeld transvaginale echografie (met het inbrengen van een sensor in de vagina). Als het een onduidelijk resultaat geeft, controleert de arts het niveau van het hCG-hormoon gedurende enkele dagen. Als het stabiel blijft of valt, duidt dit op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Daarnaast is er een laparoscopische methode waarmee u een buitenbaarmoederlijke zwangerschap in een vroeg stadium kunt diagnosticeren en behandelen. Als gevolg van de behandeling hebben de meeste vrouwen de kans om een voldragen en gezonde baby te baren.
