Terwijl de ouders dingen uitzoeken en eigendommen delen, vangt het kind elk woord, elke stemming en elke reactie op. En als je hem niet op tijd uitlegt wat er gebeurt, zal hij de situatie zelfstandig "afmaken", wat in zijn verbeelding een echte catastrofe zal worden. Dit gaat vaak gepaard met depressie, leerproblemen en schuldgevoelens. Hoe moeilijk het ook is, je moet proberen jezelf onder controle te houden en zinnen te vermijden die traumatisch zijn voor het kind.
instructies:
Stap 1
'Je hebt je misdragen, dus papa is weggegaan.'
Dit kan bij het kind schuldgevoelens oproepen over de scheiding van de ouders. Probeer kinderen niet te betrekken bij conflicten tussen volwassenen: dit is een zeer serieuze uitdaging voor een kind van elke leeftijd. Het komt voor dat een moeder haar zoon of dochter verwijt om gehoorzaamheid te bereiken. In dit geval kan het kind denken dat er alleen onder bepaalde voorwaarden van hem kan worden gehouden, bijvoorbeeld vanwege goed gedrag. Dit is een zeer gewelddadige manipulatie die het zelfvertrouwen en het gezonde gevoel van eigenwaarde van een kind ondermijnt.
Stap 2
"Papa is slecht."
Kritiek klinkt in gevallen waarin een vrouw erg beledigd is door haar man (hij heeft haar bijvoorbeeld bedrogen). Of ze wil dat het kind meer van haar houdt en zijn vader niet mist. Maar voor hem is vader een belangrijk en geliefd persoon. Daarom kan het kind kritiek op zichzelf overdragen: als papa slecht is, dan ben ik dat ook. Als een meisje slechte recensies over haar vader hoort, ontwikkelt ze de houding "alle mannen zijn slecht", wat vervolgens ernstige problemen in haar persoonlijke leven kan veroorzaken. Maar uiteindelijk zijn ze van je gescheiden, dus reken je teleurstellingen niet af op het kind. Gebruik zelfverklaringen in plaats van kritiek. Bijvoorbeeld: "Ik voelde me heel slecht toen ik erachter kwam dat je vader met vrouwen uitging", niet "je vader is een rokkenjager."
Stap 3
'Het is mijn schuld dat je vader en ik zijn gescheiden.'
Dit is hoe mama haar schuld uitdrukt. Veel vrouwen verwijten zichzelf dat een zoon of dochter voortaan opgroeit in een onvolledig gezin. In dit geval beschouwt het kind u hoogstwaarschijnlijk niet als schuldig. Bovendien, als de ouders de laatste tijd praktisch niet hebben gecommuniceerd of constant hebben gevochten, als er geen warmte en normaal begrip tussen hen was, kan hij opluchting voelen dat dit allemaal voorbij is.
Stap 4
Wanneer je besluit om afscheid te nemen van een onbemind persoon, leer je je kind om zo te handelen dat het zijn leven ten goede verandert en niet bang te zijn voor verandering. En op deze manier voed je hem op met een persoonlijk voorbeeld. Uiteindelijk heeft het kind geen offers nodig, maar gelukkige, liefhebbende ouders en goed 'thuisweer'. En een gezin waarin vader en moeder vijandig tegenover elkaar staan, zal je waarschijnlijk niet leren hoe je sterke relaties kunt opbouwen. Daarom moet u geen excuses maken en om vergeving vragen voor het feit dat u een mislukte unie niet wilt voortzetten. Iedereen verdient het om gelukkig te zijn.
Stap 5
Problemen in verband met de echtscheiding van ouders echoën soms door in het volwassen leven van kinderen: het is moeilijker voor hen om een eigen gezin te stichten en het is niet gemakkelijk om te beslissen om vader of moeder te worden. Zorg er daarom voor dat u met uw kind praat, zodat een echtscheiding hem geen angst, eenzaamheid en weerloosheid veroorzaakt, maar een gevoel van constante ouderlijke steun.
