Het lijkt erop dat je pasgeboren baby erg welwillend was en zich absoluut geen zorgen maakte over wie er naast hem stond. Grootmoeders, grootvaders, buren - ze behoorden allemaal tot de kring van "vertrouwde" personen. Maar dit was slechts tot zes maanden. Na deze mijlpaaldatum begon je plotseling op te merken dat het kind zich extreem op zijn hoede gedraagt in het bijzijn van vreemden.
Voortaan kunnen allerlei ongenode gasten, dokters en zelfs winkelbedienden een serieus probleem voor je vormen. Het kind begint bang te worden voor hun aanwezigheid, vraagt mama of papa om hun handen en huilt zelfs luid en hard. In feite is dit een serieuze test, zowel voor ouders die een verlies hebben van dergelijk gedrag van hun kind, als voor de baby.
Het punt is dat deze periode onvermijdelijk is in de ontwikkeling van elk kind. Na zes maanden begint je baby bekende en onbekende gezichten duidelijk te herkennen. Het is duidelijk dat die mensen die het vaakst bij hem in de buurt zullen zijn en onder degenen zullen zijn voor wie hij niet bang zal zijn. Wees niet verbaasd als uw kind huilt wanneer grootouders, die hij al meer dan drie weken niet heeft gezien, verschijnen.
Wat te doen, vraag je? Een dergelijke situatie is immers onaangenaam en gevaarlijk voor de geestelijke gezondheid van de baby. En hoe ouders zich hier zorgen over maken, kun je beter niet zeggen! Om te beginnen moet je in een dergelijke situatie kalmeren en de gebeurtenissen die plaatsvinden nuchter beoordelen. Als uw kind absoluut gezond is en alleen pijnlijk reageert op het verschijnen van onbekende mensen, doe dan het volgende.
Scheld of bekritiseer je kleintje niet vanwege hun angst. Het kind probeert je op een volkomen natuurlijke manier te laten zien dat deze persoon om de een of andere reden onaangenaam voor hem is. Daarnaast leert je kind zichzelf te verdedigen, omdat hij nog niet weet dat er naast zijn moeder nog mensen zijn die hem niet zullen beledigen. Je moet de zinnen niet uitspreken: "Schaam je je niet!" of "Kom op, stop met huilen en ga bij je oma (opa, tante) op de armen zitten!"
Forceer uw peuter niet om contact op te nemen met de persoon voor wie hij bang is. In dit geval moet u allereerst denken aan de gezondheid en het psychologische comfort van uw baby. Probeer uw familie en vrienden tactvol uit te leggen dat uw baby er nog niet klaar voor is om zo nauw met hen te communiceren. Als het verstandige en redelijke mensen zijn, kunnen ze dit begrijpen.
Wees zelf niet bang. Er zijn situaties waarin communicatie met vreemden onvermijdelijk is. Bijvoorbeeld een bezoek aan een kinderkliniek. Veel kinderen reageren op lokale artsen met huilen, schreeuwen, hysterie. Geef echter toe dat je zelf niet vies bent van het opgeven van deze bezoeken, omdat je al van kinds af aan bang bent voor mensen in witte jassen. Het kind zal je humeur zeker voelen en zal nog banger zijn.
Vermijd mensen niet. Je denkt misschien dat, aangezien het kind bang is voor vreemden, het bezoeken van dergelijke plaatsen niet de moeite waard is. Dit is niet waar, omdat je je kind verdoemt tot een langdurige fobie. Zorg ervoor dat je met hem meegaat naar winkels, speeltuinen en een ontwikkelingscentrum. Laat gasten ook naar je toe komen. Houd gewoon een bepaalde afstand en laat je baby elke keer zien dat je er bent, en hij is veilig.
Maak je niet tevergeefs zorgen. Binnenkort gaat deze leeftijd voorbij en wordt je baby een sociaal kind. Maar je moet hem hier zeker bij helpen. Wees geduldig en je zult slagen!
