Alle mensen die trouwen hopen en geloven dat ze een sterke, hechte familie zullen hebben. Helaas is dit niet altijd het geval. Niet-aflatende statistieken tonen aan dat bijna elk tweede huwelijk stukloopt. Hier kunnen veel redenen voor zijn. Maar daar gaat het gesprek nu niet over. Hoe zich te gedragen als het al tot een scheiding is gekomen? Hoe zorg je ervoor dat deze trieste, pijnlijke gebeurtenis niet verandert in doodsvijanden van twee mensen die ooit van elkaar hielden?
instructies:
Stap 1
Eerst moet je duidelijk en duidelijk begrijpen: echtscheiding is een zeer onaangename, zelfs pijnlijke zaak, maar niet het einde van de wereld. Het leven gaat voort.
Stap 2
Ten tweede moeten we onthouden: beschaafde, zichzelf respecterende mensen, zelfs in een moeilijke situatie, handelen met waardigheid. Het is begrijpelijk en natuurlijk om te proberen alle schuld af te schuiven op 'deze schurk' of 'deze klootzak'. Je wordt tenslotte gekweld door wrok, gekwetste trots, mentale pijn. Bovendien dringen ouders, vrienden en vriendinnen vaak aan op: "Je hebt zoveel voor haar gedaan, en zij!", "Je hebt zoveel gedoneerd voor hem, en hij!". Overwin deze verleiding. Vind de kracht om waardig afscheid te nemen, zonder onfatsoenlijke scènes en ruzies. Geloof me, je wordt er beter van!
Stap 3
Voormalige man en vrouw, die elkaar moddergooien en vervolgens maanden, jaren voor de rechter slepen over eigendom, wekken geen respect of sympathie op. Op zijn best, walgelijk jammer. Wil je echt zo behandeld worden?
Stap 4
En nog belangrijker, als je kleine kinderen hebt, dan was je scheiding al een verschrikkelijke schok voor hen. De wereld, zo vertrouwd en comfortabel, stortte van de ene op de andere dag in. Als vader en moeder de twee naaste mensen zijn, in de taal van instinct - "absolute bescherming", scheidden ze niet alleen, maar haatten ze ook de bogen van een vriend! Denk na over wat uw kleintjes op dit moment ervaren. Ze voelen zich al slecht, laat ze niet nog meer lijden.
Stap 5
Daarom, aangezien je vastbesloten hebt dat samenleven onmogelijk en zinloos is, afscheid nemen van een mens. Laat jullie geen onderdak en bed meer delen, dit is geen reden om elkaar als vijand te zien. Probeer rustig, zonder te schreeuwen of te verwijten, alle dringende problemen op te lossen: hoe eigendom te verdelen, wie en wanneer tijd met de kinderen doorbrengen. En - beslis zelf, zonder "steungroepen" in de persoon van familieleden en vrienden te betrekken.
Stap 6
En nogmaals: weersta de verleiding om van kinderen een wraakinstrument te maken! Maak het alleen maar erger voor jezelf. Als ze opgroeien, zullen ze je dit niet vergeven.
