De glijdende dobber is het belangrijkste onderdeel van de uitrusting, dat onmisbaar is bij het vissen op lange afstand. Dit soort uitrusting is nodig als je je kind wilt leren hoe je een hengel ver moet uitwerpen.
Al op jonge leeftijd houden kinderen van competitie. Het is erg moeilijk om iets te vinden dat interessant is voor zowel het kind als de volwassene. Vissen is een activiteit die beide zal aanspreken. Hengels, uitrusting en aas brengen geen speciale kosten met zich mee. Maar aan de andere kant krijgt het kind tijdens het vissen een storm van emoties te verwerken.
De keuze van uitrusting is een verantwoorde aangelegenheid. Het is onwaarschijnlijk dat een kind geïnteresseerd zal zijn in het vangen in de buurt van de kust. Daarom moet je hem leren de hengel zo ver mogelijk uit te werpen. Dit vereist het gebruik van zogenaamde glijdende drijvers. Dit soort uitrusting is handig omdat je op grote diepte kunt vissen. Zoals u weet, leven grote vissen op de bodem. Daarom moet je voor de vlotter twee stops gebruiken (een aan de onderkant, de andere aan de bovenkant) en een zeer opmerkelijke kleurenantenne (deze moet op grote afstand zichtbaar zijn).
Blind rig (zonder stoppers) verkort de werpafstand. En met de verschuifbare dobber kunt u op grote diepte uit de kust vissen. U kunt de afstand van de stoppers tot de haak op elk moment vergroten of verkleinen. Door de diepte te veranderen, is het dus gemakkelijk om te bepalen hoeveel meter naar de bodem. In dit geval moet de antenne van de vlotter loodrecht in water worden ondergedompeld (als deze opzij is gekanteld of zelfs in het water is gevallen, dan is de haak op de grond, de afstand van de stoppers moet worden verkleind).
Een zelfladende glijdende vlotter moet een massa van 3-3,5 gram hebben. Dit is nodig zodat de antenne niet heen en weer zwaait tijdens windstoten en je niet elke keer denkt dat er een beet is begonnen. Het is ook vermeldenswaard dat het bij het kiezen van gewichten het beste is om één platte, vrij zware of meerdere ronde gewichten te gebruiken die afnemen. Bij het werpen van de tackle moet de dobber tot een behoorlijke diepte in het water zinken. De antenne moet gekleurd zijn met strepen, zodat je in de schittering van de zon meteen kunt zien wanneer de beet begint.
Bij het vissen met een hengel op een glijdende dobber op lange afstanden is de worp hetzelfde als bij het vissen met een spinhengel: een laterale worp naar rechts (links) of een worp van achteren. Op korte afstanden is het handiger om onder de arm te werpen.
De grootste fout van beginnende vissers, vooral kinderen, is dat tijdens het lange werpen van de hengel, wanneer je begint met het haken en uittrekken van de vangst, de bovenste knie van de hengel behoorlijk buigt. Hierdoor is er een zeker gebrek aan vertrouwen in de acties. Wees niet bang dat de staaf zal breken. De flexibele eigenschappen zijn ontworpen voor een behoorlijk behoorlijk gewicht.
