Sinds de tijd dat internet het leven en het dagelijks leven van een groot aantal mensen stevig is binnengedrongen, is er zo'n specifiek fenomeen als liefde per correspondentie ontstaan. Het aantal virtuele romans groeit met de dag. We horen vaak dat dit fenomeen onnatuurlijk is, dat het de kans op een volwaardige relatie tussen een man en een vrouw verkleint. En hoe zit het met de realiteit?
In de regel zijn mensen die gedesillusioneerd zijn in het gezinsleven, of beïnvloedbaar, verlegen en moeilijkheden ondervinden bij het communiceren met andere mensen, vooral met vertegenwoordigers van het andere geslacht, geneigd tot virtuele romans op sociale netwerken.
In het eerste geval stelt dergelijke liefde je in staat om het leven lichter te maken, de emoties en complimenten te krijgen die in het echte leven ontbreken, zelfs al is het maar in een virtuele vorm, of mentale pijn, wrok en teleurstelling te verminderen na het breken met een partner.
Als getrouwde mensen een virtuele romance hebben, kunnen ze het gezin bij elkaar houden, wat erg belangrijk is. Een echtscheiding wordt immers niet altijd meegenomen in hun plannen!
In het tweede geval stelt virtuele liefde je in staat om je zelfrespect te vergroten, zelfvertrouwen te voelen. En dit is van groot belang voor mensen die door complexen moeilijk kunnen communiceren. Ze denken vaak dat anderen hen afkeuren, wachtend tot hun juffrouw lacht. Daarom is elk teken van aandacht, lof van een onbekende virtuele gesprekspartner op een sociaal netwerk zeer aangenaam voor hen. Onwillekeurig is er een verlangen om deze persoon beter te leren kennen, om meer over hem te weten te komen. Als lof, complimenten van hem aanhouden, dan kunnen gevoelens die vergelijkbaar zijn met liefde ontstaan.
Zelfs het meest onschuldige compliment kan zo'n teken van aandacht zijn, bijvoorbeeld een hoge beoordeling van een foto of een soort werk (gedicht, handwerk, etc.).
Vanuit psychologisch oogpunt is dit gemakkelijk te verklaren. Aandacht, de interesse van een vreemde wenkt juist met zijn nieuwigheid. Vooral als mensen geen lof, erkenning van hun dierbaren, vrienden, kennissen krijgen (of het lijkt alsof ze dat niet krijgen). Een vrouw is bijvoorbeeld al lang vergeten wanneer haar man haar voor het laatst prees, haar mooi en geliefd noemde. Of een bescheiden 'kantoormedewerker' voelt zich onderschat: de bazen vinden ze vaak fout in plaats van ze te prijzen. En dan plotseling van buitenaf - complimenten, oprechte lof! En keer op keer. Er is iets om duizelig van te worden.
Er zijn ook veel gevallen waarin liefde per brief mensen die verlangen naar oprechte erkenning overweldigen. Een zeer rijke man wil bijvoorbeeld bemind worden om zijn menselijke eigenschappen, en niet om zijn rijkdom. Of een oogverblindende schoonheidsdromen die de partner in haar ziet, in de eerste plaats interne en niet externe schoonheid. In deze gevallen wordt in vragenlijsten en tijdens correspondentie vaak opzettelijk onjuiste, onderschatte informatie over zichzelf aangegeven, bijvoorbeeld geven jongeren aan dat ze weinig materieel vermogen hebben, in een gehuurd appartement of in een gemeenschappelijk appartement wonen.
Er zijn veel redenen voor de opkomst van virtuele romans. Of het normaal is of niet, kunnen alleen hun deelnemers zelf beslissen. Hoe dan ook, als een persoon zich eenzaam voelt, maar hij durft in het echte leven niet de eerste stap te zetten, is het beter om elkaar op internet te leren kennen en een correspondentierelatie aan te gaan dan thuis te zitten en te "verdrinken" in zijn negatieve gedachten. Misschien groeit diezelfde romance uit tot iets groots.
