Herziening van de theorie van familiepsycholoog Jed Diamond, een gedetailleerde analyse van elk van de 5 stadia van liefde. Aanbevelingen voor het overwinnen van gezinscrises.
Familiepsycholoog Jed Diamond heeft veel tijd en energie gestoken in het bestuderen van familierelaties. Als resultaat identificeerde hij 5 stadia van liefde waar elk paar doorheen gaat. Veel paren halen de vierde fase niet eens omdat ze de normatieve crisis onbewust zien als een teken van het einde van de relatie, en niet als een van de stadia van hun ontwikkeling.
Fase 1: verliefd worden
Dit is een aantrekkingskracht die ontstaat tussen mensen op biologisch niveau, chemische reacties die niet eens door een persoon worden herkend. Dopamine, oxytocine, serotonine, testosteron, oestrogeen - deze neurotransmitters maken deel uit van het werk en zorgen ervoor dat mensen elkaar zien als partners, aantrekkelijk vanuit het oogpunt van evolutie, voortplanting.
Even later is het sociale deel van de persoon verbonden: we dragen onze verwachtingen over aan de partner. We zijn er zeker van dat hij het is die in al onze behoeften kan voorzien, de nodige aandacht, liefde, zorg kan geven. We bouwen illusies, we idealiseren een persoon. Hormonen interfereren met objectief denken, een persoon kijkt naar de wereld door een roze bril.
Fase 2: koppelen
Het effect van hormonen begint af te zwakken, chemische reacties zijn niet meer zo heftig. Maar ze werken nog steeds. Opwinding en passie verdwijnen, vreugde, plezier, tederheid verschijnen. Mensen maken gezamenlijke plannen, kiezen gemeenschappelijke doelen, trouwen en sommige stellen hebben zelfs kinderen. Partners houden van het gevoel van stabiliteit en vertrouwen, zelfs als er niet langer die intensiteit van passies in de relatie is.
Fase 3: Teleurstelling
Roze glazen vallen en breken met een karakteristiek geluid, fragmenten verspreiden zich in alle richtingen. Partners stoppen met elkaar idealiseren en beginnen de "donkere kanten" op te merken. Wat ooit als schattige functies werd gezien, verandert in vervelende onzin.
Het lijkt erop dat walging voor elkaar en irritatie abrupt ontstonden, zonder reden, zonder reden. Partners beginnen elkaar te bombarderen met uitdrukkingen als "Je was niet zo / je was niet eerder zo." Ruzies komen vaak voor in een paar. Sommige partners gaan vreemd, anderen blijven laat op het werk om minder tijd met het gezin door te brengen, of verdwijnen met vrienden.
Beide deelnemers aan de relatie voelen zich uitgeput, ongelukkig. Het lijkt erop dat dit het einde is. Veel paren gaan in dit stadium uit elkaar, maar degenen die de kracht vinden om openlijk te praten en zich bewust zijn van de eigenaardigheden van deze periode, gaan naar een nieuw relatieniveau.
Hoe deze periode doorkomen? Elk van de partners moet eerlijk antwoord geven op de vraag: "Kan ik de kenmerken van deze persoon accepteren?" Probeer elkaar niet te veranderen en opnieuw te maken. Ja, het is mogelijk dat elk van de deelnemers kleine concessies en veranderingen kan doen, maar iets globaals moet niet worden verwacht. Je accepteert elkaar voor wie je bent (alle mensen hebben tekortkomingen, maar we kunnen niet alle tekortkomingen accepteren), of je gaat uit elkaar - er is geen derde weg. Het is echter verkeerd om onmiddellijk afscheid te nemen en zich zonder slag of stoot over te geven.
Fase 4: ware liefde
De spanning is afgenomen, nu kun je rustig over alles praten. Partners bespreken wat er tussen hen is gebeurd, analyseren hun gedrag en reacties, wisselen meningen uit, maken nieuwe gezamenlijke plannen. Nu kennen ze elkaar 100%: zere punten, wat ze leuk vinden en wat niet, voor- en nadelen, sterke en zwakke punten, enz. Nu kan elke partner een "instructiehandleiding" opstellen in relatie tot de ander en deze strikt opvolgen. Partners stellen zich open voor elkaar, ze kunnen rustig over elk onderwerp praten.
Fase 5: liefde die de wereld kan veranderen
Het koppel wordt een voorbeeld voor anderen, een rolmodel. Het lijkt erop dat niemand en niets hen kan scheiden. Partners motiveren elkaar en inspireren andere mensen. Ze zeggen over zulke mensen: "Verdwenen zijn de vuur-, water- en koperen leidingen." Of minder romantisch: “We zijn samen uit de shit gekomen. Er waren twee lompen die alles alleen bereikten, en zelfs hun gevoelens wisten te behouden."
In een relatie in dit stadium is alles rustig en vredig. Partners waarderen en respecteren elkaar. Inderdaad, niets en niemand kan ze in de war brengen. Sommige stellen openen een gezamenlijke zaak of zoeken een ander gemeenschappelijk doel: liefdadigheid, creativiteit, politieke activiteit.
Weinigen bereiken dit stadium. De meeste mensen breken op de derde plaats of lopen vast. Wat betekent het? Dit betekent dat de partners, zo lijkt het, hun hele leven samen hebben gewoond (zelfs voor anderen lijkt het alsof het paar veel heeft meegemaakt), maar in feite is het gewoon een verbintenis van twee ongelukkige mensen. Ze blijven het ongemak verdragen net zoals ze het doorstonden aan het begin van de derde fase. Waarom gebeurt dit? Voor wie hoe: iemand leeft volgens het stereotype "het huwelijk moet één zijn en voor het leven", iemand is bang voor eenzaamheid, iemand onderhoudt een alliantie in het belang van kinderen, enz.
U bent vast geïnteresseerd in de vraag "Hoe worden deze stadia berekend in jaren?" D. Diamond heeft dergelijke markeringen niet gemaakt. Naar mijn mening is het per jaar ongeveer zo: het eerste jaar van een relatie, 2-3 jaar (vandaar de uitdrukking "liefde leeft drie jaar"), 3-10 jaar, 10-20 jaar, meer dan 20 jaar. Deze periodes zijn vergelijkbaar met gezinscrises.
