Als een kind de adolescentie bereikt, merken ouders dat hun relatie met hem gespannen en moeilijk wordt, en soms zelfs ondraaglijk. Dit probleem komt het meest voor in ons dagelijks leven. Het kind begint een overgangsperiode van kindertijd naar volwassenheid, waarvan de duur varieert afhankelijk van het tempo van zijn ontwikkeling. Meestal wordt alles na drie of vier jaar weer normaal. Maar hoe moeilijk kan het zijn om deze jaren door te komen, en hoeveel fouten worden er in deze tijd gemaakt.
Het belangrijkste kenmerk van de adolescentie zijn abrupte hormonale en functionele veranderingen in het lichaam. Dit wordt weerspiegeld in de mentale toestand van de tiener. Hij wordt kwetsbaarder, emotioneel onstabieler, voert vanuit logisch oogpunt onverklaarbare acties uit.
Een tiener ontwikkelt een “gevoel van volwassenheid”, dat ouders nodig hebben om te ondersteunen, wat wordt bevestigd met voorbeelden uit het dagelijks leven: “Je hebt me geholpen …, je bent merkbaar volwassen geworden, veel geleerd”, “Je deed … al als een volwassen onafhankelijk persoon, ik ben zeer tevreden”, enz. P..
Bovendien merken veel ouders dat hun kinderen, omdat ze adolescenten worden, meer gretig zijn om met hun leeftijdsgenoten te communiceren, uren met hen aan de telefoon kunnen praten. Dit is ook een van de kenmerken van deze leeftijd. En hoe ingewikkelder de relatie van een tiener met zijn ouders, hoe meer hij luistert naar de mening van zijn leeftijdsgenoten. Dit komt omdat hij hen meer begint te vertrouwen. Tijdens deze leeftijdsperiode is het erg belangrijk voor ouders om vertrouwen en begrip te behouden in hun relatie met hun kind.
Communicatie is een groot deel van onze relatie. Het bewijst zijn betekenis vanaf de geboorte van een persoon. Dankzij communicatie kunnen we een "draad van vertrouwen en begrip" voor het leven behouden of breken in elk stadium van de ontwikkeling van een kind (vaker in de adolescentie). Vertrouwelijke communicatie moet in de eerste plaats gebaseerd zijn op de houding ten opzichte van het kind als persoon vanaf de geboorte. Het is noodzakelijk om zijn mening te respecteren en rekening te houden bij de constructie van gezamenlijke plannen. Dit is vooral belangrijk tijdens de adolescentie. Het belangrijkste in een relatie met een kind is oprechtheid. Vooral tieners zijn vatbaar voor liegen. Op deze leeftijd is het moeilijker voor hen om hun ouders te vergeven voor hun onoprechtheid. Soms vergeven ze haar helemaal niet. Bij het opbouwen van relaties met een kind van deze leeftijd is het belangrijk dat ouders rekening houden met zijn leeftijdskenmerken. Om ouders te helpen, zijn er verschillende manieren om effectief met een tiener te communiceren. Door ze in het dagelijks leven toe te passen, blijft het vertrouwen en begrip tussen ouders en hun kinderen behouden:
Luister naar het kind, laat hem begrijpen en voelen dat je zijn toestand begrijpt, gevoelens die verband houden met de gebeurtenis waarover hij je vertelt. Luister hiervoor naar het kind en herhaal dan in uw eigen woorden wat hij u heeft verteld. Je slaat drie vliegen in één klap:
- het kind zorgt ervoor dat je hem kunt horen;
- het kind zal zichzelf kunnen horen als van buitenaf en zijn gevoelens beter kunnen begrijpen;
- het kind zal ervoor zorgen dat u het goed begrijpt.
Voer een gesprek over een serieus onderwerp als er niemand anders in de buurt is. Let op je toon in een gesprek. Hij moet niet spotten. Houd een rustige toon aan, luister aandachtig. Je hoeft niet op alle vragen pasklare antwoorden te hebben;
Probeer niet te zeggen: "Het kan me niet schelen wat ze daar deden, maar je kunt er beter niet aan meedoen", "Ik weet wat het beste voor je is", "Doe wat ik zeg en het probleem is opgelost."
Ondersteun en moedig het kind aan zonder woorden. Glimlach, knuffel, knipoog, klop op de schouder, knik met je hoofd, kijk in je ogen, pak je hand.
Vergelijk hem nooit met iemand, vertel hem niet dat hij als iemand anders moet zijn.
Adviseer uw kind, maar geef hem de vrijheid om te kiezen wat hij doet.
Luister naar het kind, bekijk zijn gezichtsuitdrukkingen en gebaren, analyseer ze. Soms verzekeren kinderen ons dat ze in orde zijn, maar een trillende kin of glanzende ogen spreken van iets heel anders. Wanneer woorden en gezichtsuitdrukkingen niet overeenkomen, geef dan altijd de voorkeur aan gezichtsuitdrukkingen, gezichtsuitdrukkingen, houding, gebaren, stemgeluid.
Verneder een kind nooit, zelfs niet met woorden.
Plaats uw kind niet in een ongemakkelijke positie in het bijzijn van vreemden.
Als je je kind aanmoedigt, houd dan het gesprek gaande en laat zien dat je geïnteresseerd bent in wat hij je vertelt. Vraag bijvoorbeeld: "Wat gebeurde er daarna?" of "Vertel me erover …".
Kijk op van de tv en leg de krant neer als je kind met je wil praten.
Maak uw kind duidelijk dat u in hem geïnteresseerd bent en altijd klaar staat om te helpen.
