Krijgt het kind na onderzoek de diagnose hyperactiviteit of hyperexcitatie? Dus het is tijd om erachter te komen wat er aan de hand is.
Het komt vaak voor dat de baby bij de eerste afspraak met een arts op de leeftijd van 1 maand zijn ongenoegen op alle mogelijke manieren toont, begint te huilen, bloost, zijn benen en armen verdraait, schreeuwt. Wees niet verbaasd - dit is heel normaal, omdat de omgeving waarin hij zich bevond niet natuurlijk voor hem is en het kind bang maakt, hij zoekt bescherming. En de competentie van de arts zou argwaan moeten wekken als hij plotseling medicijnen voor een dergelijke aandoening voorschrijft.
Temperament en karakter, emotionaliteit - hebben een vrij sterke invloed op de ontwikkeling en het gedrag van het kind. En als er geen significante redenen zijn, waarom dan proberen een ziekte te vinden die niet bestaat.
Ouders komen vaak naar een psycholoog met problemen als:
- gebrek aan doorzettingsvermogen bij een kind van 4 jaar;
- onwil om alleen te spelen;
- hysterie en protesten;
- walgelijke en rusteloze slaap;
- verhoogde activiteit.
Het is de moeite waard om te zeggen dat voor kinderen jonger dan 5-6 jaar deze "symptomen" vrij vaak voorkomen, vooral wanneer de baby wordt vergeleken met al zijn leeftijdsgenoten. Maar ouders proberen hardnekkig in hen een soort ziekte te zien en die zeker te genezen. Vergeet niet - elk kind is speciaal en niet zoals iedereen, en zijn activiteit is helemaal geen reden om hem in te schrijven in de gelederen van kinderen met ADHD.
Houd er rekening mee dat al deze manifestaties en symptomen kenmerkend zijn voor een bepaalde leeftijd, en voor te emotionele kinderen kunnen ze in grotere mate worden uitgedrukt. Om ze te elimineren, hebben kinderen een duidelijk regime nodig en noodzakelijkerwijs - het begrip en de zorg van liefhebbende ouders, evenals een paar eenvoudige opvoedingstechnieken.
