Hoe bouw je een relatie op met ouders? Hoe kunnen ouders de 'volwassenheid' van een zoon of dochter realiseren? De vorming van interfamilierelaties is een vrij belangrijk onderdeel in het leven van zowel jonggehuwden als degenen die hen het leven hebben gegeven.
Misschien is, na intieme relaties, het meest controversiële onderwerp de vraag hoe relaties met ouders op te bouwen. Inderdaad, de jongen trouwden en verlieten het "ouderlijk nest". Hoe ga je verder met degenen die je hebben opgevoed, opgevoed, opgevoed en in het algemeen - je het leven hebben gegeven?
Het lijdt geen twijfel dat ouders met het nodige respect moeten worden behandeld. Als je erover nadenkt, bestaat er misschien geen toestemming van de ouders voor het huwelijk. En ongelooflijk veel hangt af van een dergelijke toestemming. Dit is reden genoeg om respect voor je ouders te hebben.
Desondanks mogen ouders zich niet bemoeien met het leven van de pasgetrouwden. Het is heel moeilijk voor te stellen dat je kind, nu eerstgenoemde, voor wie je letterlijk alles was, morgen in een ander huis gaat wonen. Maar deze taak blijft voor de ouder, hij moet ermee omgaan, anders zal het later alleen de pasgetrouwden hinderen. Wat de jongeren zelf betreft, zij kunnen worden aanbevolen om hun ouders op alle mogelijke manieren te helpen.
Maar deze hulp mag niet verder gaan dan redelijke grenzen. Beide partijen moeten zich realiseren dat het ene leven dat vóór het huwelijk of huwelijk was, nu is opgesplitst in twee onafhankelijke levens. Elke kant kan zijn eigen plannen, wensen en mogelijkheden hebben, en wanneer iemand om hulp van iemand vraagt, moet met deze kant van de kwestie rekening worden gehouden. Anders kan dergelijke hulp worden beschouwd als egoïsme van de kant van de ouder ("Ik heb je opgevoed, ik heb je het leven gegeven en ik beveel je"). Deze positie is fundamenteel verkeerd en zal met bijna 100% waarschijnlijkheid leiden tot een interfamiliale kloof.
Maar het ergste is niet eens dit, maar wanneer de ouders beginnen te adviseren hoe ze voor de pasgetrouwden moeten leven. Het punt is dat er een jong gezin wordt gevormd, een volledig zelfstandige eenheid van de samenleving. Deze cel wordt gevormd met zijn eigen principes, manier van leven en manier van leven. Al deze dingen zouden jongeren zelf moeten vormen, op geen enkele manier mag het van buitenaf worden opgelegd. Natuurlijk heeft de ouder het recht om advies te geven, maar het al dan niet accepteren van een dergelijk advies is een verantwoordelijkheid die volledig bij het bruidspaar ligt.
Laten we daarom zeggen dat het onderwerp relaties met ouders nogal delicaat is. In het proces van dit soort communicatie moet men zich eerder door intuïtie laten leiden. Welnu, die problematische kwesties die zich voor elk van de partners voordoen, moeten zeker achter gesloten deuren worden "uitgewerkt".
