Genegenheid is sympathie en oprechte genegenheid voor een persoon, vaak uitgedrukt in de behoefte om constant tijd samen door te brengen. Gehechtheid op zich is geen serieus gevoel, maar het kan uitgroeien tot liefde. Het komt voor dat gehechtheid een gevolg is van liefde tussen mensen. Het komt ook voor dat mensen gehechtheid verwarren met liefde.
Wat voor soort bijlage is er?
Genegenheid is een van de eerste gevoelens die een persoon heeft. Bepaalde voorwerpen of mensen zorgen ervoor dat hij zich van jongs af aan kalm en veilig voelt. Dus al bij zuigelingen wordt gehechtheid aan ouders, broers of zussen, speelgoed gevormd.
Om te begrijpen hoe gehechtheid ontstaat, is het nuttig om uit te zoeken welke soorten gehechtheid optreden. Gehechtheid, die onvermijdelijk ontstaat tijdens vriendschap of liefde, wordt als normaal beschouwd. Het wordt gekenmerkt door het feit dat een persoon zich goed voelt met het object van genegenheid, hij probeert meer tijd met hem door te brengen. Tegelijkertijd associeert een persoon zich niet met degene aan wie hij gehecht is. Bij het afscheid is er geen "zelfverlies", hoewel verdriet, verdriet, melancholie kan worden gevoeld. Over het algemeen kunnen gevoelens erg sterk zijn, maar er is geen driftbui of depressie.
Er is ook een pijnlijke emotionele gehechtheid, waarbij een persoon niet aan zichzelf denkt zonder het object van gehechtheid. Als er een dreiging van afscheid is, voelt hij zich extreem slecht, mentale instabiliteit, depressie manifesteert zich. Zolang het object van gehechtheid in de buurt is, kun je tekenen van egoïstisch gedrag zien, zoals jaloezie. Een te sterke gehechtheid is pijnlijk, het maakt een persoon altijd ongelukkig, ongeacht of degene aan wie hij gehecht is naast hem staat of niet.
Het ontstaan van genegenheid
De vorming van gehechtheid is een natuurlijk proces voor de mens, dat zich tijdens de evolutie heeft ontwikkeld. Het is op gehechtheid dat sociale relaties tussen mensen worden opgebouwd, omdat anders geen voordeel van coëxistentie zou voorkomen dat de strijdende individuen zich verspreiden.
Hechting wordt gevormd door complexe reacties, neurobiologisch, psychologisch en chemisch. Het begint met het feit dat mensen begrijpen dat ze geïnteresseerd en goed samen zijn. Ze proberen elkaar vaker te ontmoeten, en meer en meer zijn ze verbonden: nu zijn het niet alleen gemeenschappelijke interesses of gemeenschappelijkheid van personages, maar ook de gebeurtenissen die ze samen hebben meegemaakt.
Mensen die bijdragen aan het ontstaan van positieve emoties lijken een mens altijd noodzakelijk. Als je je gelukkig voelt in de buurt van iemand, probeer je zo vaak mogelijk bij die persoon te zijn. Dit wordt gehechtheid genoemd.
Maar het komt voor dat een persoon zichzelf onderschat. Vanwege een laag zelfbeeld en twijfel aan zichzelf, denkt hij dat het object van genegenheid niet bij hem wil blijven of daten. Vervolgens probeert hij "zichzelf te verdedigen" door meer gehecht te raken, jaloers te worden en andere dingen te doen die in werkelijkheid mensen alleen maar van elkaar vervreemden. Zo ontstaat er een pijnlijke gehechtheid, waar met een psycholoog aan gewerkt moet worden: dit is een ongezonde toestand.
