De dood is een van de essentiële processen van het leven. En in de komende jaren en eeuwen is het onwaarschijnlijk dat wetenschappers een pil voor de dood zullen maken. Daarom rijzen er vragen over welke symptomen kenmerkend zijn voor het naderen van het eindpunt van het leven.
Een stervende heeft een aantal symptomen die kenmerkend zijn voor zijn benadering van de dood. Symptomen zijn onderverdeeld in psychisch en fysiek. Wetenschappers hebben een patroon opgemerkt dat ongeacht de reden waarom de dood plaatsvindt (leeftijd, verwonding, ziekte), de meeste patiënten vergelijkbare klachten en emotionele toestanden hebben.
Lichamelijke symptomen van naderend overlijden
Lichamelijke symptomen zijn verschillende uiterlijke veranderingen in de normale toestand van het menselijk lichaam. Een van de meest opvallende veranderingen is slaperigheid. Hoe dichterbij de dood is, hoe meer iemand slaapt. Er werd ook opgemerkt dat het elke keer moeilijker wordt om wakker te worden. De tijd van wakker zijn wordt elke keer meer en meer korter. De stervende voelt zich elke dag meer en meer vermoeid. Deze toestand kan leiden tot volledige arbeidsongeschiktheid. Een persoon kan in coma raken en dan is volledige zorg voor hem vereist. Hier komen medisch personeel, familieleden of een verpleegster te hulp.
Een ander symptoom van de naderende dood zijn stoornissen in het ademhalingsritme. Artsen merken een scherpe verandering van rustige ademhaling naar snelle ademhaling en vice versa. Met deze symptomen heeft de patiënt constante controle van de ademhaling en, in sommige gevallen, mechanische ventilatie nodig. In soms zijn "death rales" te horen. Als gevolg van stagnatie van vocht in de longen treden geluiden op tijdens in- en uitademing. Om dit symptoom te verminderen, is het noodzakelijk om de persoon constant van de ene naar de andere kant te draaien. Artsen schrijven een verscheidenheid aan medicijnen en therapieën voor.
Het werk van het maagdarmkanaal verandert. Vooral de eetlust is verminderd. Dit komt door een verslechtering van de stofwisseling. De patiënt eet mogelijk helemaal niet. Het wordt moeilijk om te slikken. Zo'n persoon moet nog steeds eten, dus het is de moeite waard om meerdere keren per dag voedsel in de vorm van aardappelpuree in kleine hoeveelheden te geven. Als gevolg hiervan wordt ook het werk van het urinestelsel verstoord. Stoornis of afwezigheid van ontlasting is merkbaar, urine verandert van kleur en de hoeveelheid neemt af. Om deze processen te normaliseren, moeten klysma's worden gedaan en kan de nierfunctie worden genormaliseerd wanneer artsen de nodige medicijnen voorschrijven.
Ook het werk van de hersenen voor de dood wordt verstoord. Hierdoor treden temperatuurschommelingen op. Familieleden beginnen op te merken dat de patiënt erg koude ledematen heeft, en het lichaam wordt bleek en er verschijnen roodachtige vlekken op de huid.
psychologische symptomen van naderende dood
Psychische symptomen kunnen zowel optreden bij veranderingen in het werk van bepaalde systemen en organen in het lichaam als als gevolg van angst om de dood te naderen. Voor de dood verslechtert het werk van zien en horen, verschillende hallucinaties beginnen. Een persoon kan zijn dierbaren niet herkennen, niet horen, of juist zien en horen wat er niet echt is.
De nadering van de dood wordt door de persoon zelf gevoeld. Dan gaat hij door de fase van accepteren dat dit het einde is. Een persoon verliest interesse in alles, apathie en onwil om iets te doen verschijnt. Sommige mensen beginnen hun leven te heroverwegen, proberen iets in de laatste ogenblikken te repareren, iemand probeert hun ziel te redden en wendt zich tot religie.
Voor de dood herinnert een persoon zich heel vaak zijn hele leven, vaak zijn de herinneringen levendig en gedetailleerd. Er zijn ook gevallen waarin de stervende op een helder moment in zijn leven volledig lijkt te vertrekken en er tot het einde toe in blijft.
